Συνάντηση Οικουμενικού Πατριάχου κ. Βαρθολομαίου και Οσίου Παϊσίου

«Ο Θεός μας έδωσε αυτά τα δύσκολα χρόνια τον καλύτερο Πατριάρχη».

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο Άξιος "καραγκιοζοπαίχτης"..!

Πριν μερικές εβδομάδες κάποιος άνθρωπος, γνωστός και συντοπίτης μας, αξιώθηκε να γίνει Ιερέας (άμισθος) .
Αρχές του τρέχοντος μηνός έγινε η χειροτονία του.
Μεγαλώσαμε και βιώσαμε αρκετά πράγματα μαζί, από τότε που στο χωριό μας δεν υπήρχε ούτε άσφαλτος στους δρόμους.

Με γαλότσες πηγαίναμε για λίγα χρόνια στο δημοτικό, μέσα στις λάσπες.
Δεν ήταν παιδί του σχολείου, και των γραμμάτων. Ήξερε κάθε γωνιά του χωριού μας σπιθαμή προς σπιθαμή...και το ζούσε, το χαιρόταν.

Είχε όμως μία αδυναμία, κάτι του άρεσε πολύ....η ψαλτική, από πιτσιρικάς.
Είχε επαφή με το ψαλτήρι και μάλιστα το είχε...του έβγαινε η φωνή αβίαστα, χωρίς ζόρι...από μέσα του.

Αυτό το παιδί όπως έμαθα πολύ αργότερα ήθελε και κάτι άλλο, να γίνει παππάς..

Προσωπικά μου άρεσε και μου αρέσει ακόμα και τώρα που τον ακούω, πως το λένε;... με αναπαύει...! 
Ξέρετε τι σημαίνει να αναπαύεσαι από ψαλτάδες και Ιερωμένους την ώρα μιας ακολουθίας..;
Είναι και ιντερνετικός μας φίλος στο FB.

Ένα πράγμα μου τάραξε τα συναισθήματα μου.....

ΔΕΝ είδα τη λέξη "άξιος" να γεμίζει το προφίλ του...
Το χρονολόγιο του να σκάσει, να βογκήξει το facebook..! (εκτός ελαχίστων)

Εμείς είμαστε πιο άξιοι, να λεγόμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι;  

Να σας πω, επειδή γνωρίζω την οικονομική του κατάσταση εδώ και αρκετά χρόνια, μέχρι και την ώρα αυτή που γράφω αυτές τις σειρές ..αν μιλήσω θα κλάψετε...!

Ένα από τα επαγγέλματα που έκανε τα τελευταία 10 περίπου χρόνια (ίσως και παραπάνω) για τα προς επιβίωση, ήταν του καραγκιοζοπαίχτη, και μάλιστα με επιτυχία, γιατί το αγαπούσε και είχε ασχοληθεί από την παιδική του ηλικία. Γύρισε σχεδόν όλη την Ελλάδα για παραστάσεις..!

Δουλειές όπως  του πλανόδιου μανάβη ήταν για να βγάζει ένα πενιχρό μεροκάματο.

Και άκου τώρα που κολλά ο Χριστιανός, ο διπλανός μας συν-Χριστιανός, αδερφός.....!!

"Δεν μπορώ να τον δω σαν παππά" λένε κάποιοι, γιατί έπαιζε τον καραγκίοζη, ήταν έτσι, ήταν αλλοιώς. Τους "ξύνιζε" . Για δες  κολλήματα..!
Τελικά σας φταίει αυτός που "έπαιζε"  καραγκιόζη ή εμείς που είμαστε.
Είπαν και άλλα....
Δεν θα πω άλλες λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους...αν και αρκετοί θα κατάλαβαν γιατί τον γνωρίζουν προσωπικά.

Γνώριζα ότι από χρόνια είχε την επιθυμία αυτή, να γίνει Ιερέας, πολλά χρόνια πριν, και για τον α' η β' λόγο δεν πραγματοποιούνταν αυτή του η επιθυμία (δεν με ενδιαφέρει, δεν με απασχολεί).

Επίσης γνωρίζω ότι κατηχήθηκε και κατηχείται ακόμα από έναν αξιόλογο Ιερέα της περιοχής μας ....ακούτε;; κατηχείται..!

Για βγάλτε τα δικά σας προς τα "έξω", το πρώτερό σας "βίο στη φόρα" , δημόσια, και αν θέλετε μπορούμε να τα πούμε.
Δημόσια όμως.

Ο Απόστολος Παύλος ήταν διώκτης των Χριστιανών και έγινε Άγιος και κήρυκας όλων των εθνών.
Ποιος Άγιος δεν "έπεσε"; αυτοί δεν ήταν άνθρωποι; Δεν είχαν σάρκα; Η Μαρία η Αιγυπτία; νομίζω τη θυμάστε!

Να ξέρετε ότι αυτό που βιώνει τώρα το "ζει και το χαίρεται" όπως μου είπε ο ίδιος, και το πίστεψα, γιατί είδα τη χαρά στο πρόσωπό του.
ΑΞΙΟΣ π.Νεκτάριε. 

Συνέχισε τον αγώνα σου, τώρα πιο δυνατά.

Οι υπόλοιποι ασχοληθείτε με τον εαυτό σας.

Γιατί όσοι φόρεσαν ράσα, είναι ΚΑΙ αυτοί άνθρωποι όπως εμείς, με αδυναμίες και με πτώσεις...και πριν και μετά.!

Παπά μου σ' αγαπώ.

Σπύρος Γκοτζαμάνης 17 Ιουλίου 2016 μ.Χ.

Φωτιά - Φλόγα - Φως

Ένας Γάλλος ποιητής έγραψε ότι στο νέο άνθρωπο καίει μια φωτιά ενώ στο γέροντα λάμπει ένα φως. Όσο η φλόγα καίει, πρέπει να ξέρεις να καις.

Όταν περάσει ο καιρός που η φλόγα καίει, πρέπει να μάθεις να γίνεσαι φως. Υπάρχει η περίοδος της ζωής που πρέπει να είσαι ενεργός, και υπάρχει και η περίοδος που πρέπει να μένεις σιωπηλός.

Ο καθένας είναι σε θέση ν' αναρωτιέται για το στάδιο της ζωής που βρίσκεται και για την ικανότητά του να περνάει από τη δύναμη της δημιουργίας στο φως του στοχασμού.

Και τούτο το φως μερικές φορές είναι πιο απαραίτητο στους ανθρώπους από τον ακτιβισμό.

Το φως είναι αναγκαίο, όπως η σιωπή, η γαλήνη ή ακόμη και η κατανόηση εκείνη που είναι πέρα από τα λόγια και που δεν καταφέρουμε να δείξουμε προς τον πλησίον μας, αν εμείς οι ίδιοι δεν ειρηνεύσουμε εσωτερικά, αν δεν απεγκλωβιστούμε από την αδράνεια και δεν γίνουμε φορείς μιας βαθιάς εσωτερικής γαλήνης.

Να ζούμε έμπρακτα όχι στη επιφάνεια, αλλά σε βάθος.
Σπάνια στοχαζόμαστε τούτα τα πράγματα και τα χρόνια πάνε και έρχονται.....

fr. Anthony Bloom. Από το βιβλίο "Το μυστήριο της Ίασης"

Spiros Gotzamanis

Το ζύγιασμα στη ζωή μας

    Αυτή είναι η ζωή μας. 

Να βρίσκεις τρόπο να κρατάς τις ισορροπίες.
Να τη ζυγιάζεις, όπως τον χαρταετό.

Πότε δεξιά, πότε αριστερά.
Με ναι, αλλά και με όχι.
Πότε στα up, πότε στα down μας.
Μια έτσι, μια αλλιώς.
Με γκρίνια, αλλά και χωρίς.
Πότε με φίλους, πότε μόνος.
Με λεφτά, αλλά και με άδεια τσέπη.
Με οικογένεια, αλλά και μόνοι. (μόλις φύγουν τα παιδιά μας)

Ισορροπία...δύσκολο πράγμα.
Ζήσε όμως τη "στιγμή", είναι μοναδική.