Όταν περάσει ο καιρός που η φλόγα καίει, πρέπει να μάθεις να γίνεσαι φως. Υπάρχει η περίοδος της ζωής που πρέπει να είσαι ενεργός, και υπάρχει και η περίοδος που πρέπει να μένεις σιωπηλός.
Ο καθένας είναι σε θέση ν' αναρωτιέται για το στάδιο της ζωής που βρίσκεται και για την ικανότητά του να περνάει από τη δύναμη της δημιουργίας στο φως του στοχασμού.
Και τούτο το φως μερικές φορές είναι πιο απαραίτητο στους ανθρώπους από τον ακτιβισμό.
Το φως είναι αναγκαίο, όπως η σιωπή, η γαλήνη ή ακόμη και η κατανόηση εκείνη που είναι πέρα από τα λόγια και που δεν καταφέρουμε να δείξουμε προς τον πλησίον μας, αν εμείς οι ίδιοι δεν ειρηνεύσουμε εσωτερικά, αν δεν απεγκλωβιστούμε από την αδράνεια και δεν γίνουμε φορείς μιας βαθιάς εσωτερικής γαλήνης.
Να ζούμε έμπρακτα όχι στη επιφάνεια, αλλά σε βάθος.
Σπάνια στοχαζόμαστε τούτα τα πράγματα και τα χρόνια πάνε και έρχονται.....
fr. Anthony Bloom. Από το βιβλίο "Το μυστήριο της Ίασης"
