Υπερπηδώντας το κακό ανακαλύπτουμε το καλό.

Αισθανόμαστε δυστυχείς όταν αποδεχόμαστε την προσωρινή κατοχή του εαυτού μας από τις δυνάμεις του κακού, στο οποίο επιτρέπουμε να εμφανίζεται ως αληθινός εαυτός μας, η αληθινή φύση της προσωπικότητάς μας.

Με άλλα λόγια γινόμαστε δυστυχείς όταν αποδεχόμαστε το κακό ως αυθεντικό μέρος του πραγματικού μας εαυτού. Αυτή η σύγχυση μας οδηγεί στο να σκεπτόμαστε και να μιλάμε λανθασμένα.
Ακόμη στη σχέση μας με τους άλλους έχουμε τη τάση να ταυτίζουμε την αληθινή τους φύση και το χαρακτήρα τους με το κακό που διακρίνουμε σε αυτούς και αντιδρούμε σ΄αυτό το κακό σαν να είναι ένα οργανικό μέρος της προσωπικότητας, σαν να είναι οι ίδιοι κακοί.

Η καθημερινή ζωή και ιδιαίτερα η οικογενειακή ζωή είναι ένα μέσον για να φθάσουμε στο αληθινό πρόσωπο και να αρνηθούμε να δεχθούμε αυτό που είναι ψεύτικο, προσωρινό και κακό ως μέρος της φύσης του ανθρώπου που αγαπούμε.
Η κάθε μέρα μας δίνεται για να βρούμε ένα τουλάχιστον κομματάκι αυτής της καλοσύνης και χαράς, που αποτελούν την ουσία της αιώνιας ζωής.
Αναζητώντας αυτήν την καλωσύνη στη ζωή οφείλουμε να είμαστε δημιουργικοί στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε κάθε στιγμή τη ζωή μας.
Ένα τέτοιο δημιουργικό "ξεπέρασμα" του κακού που μας κατατρέχει οδηγεί σε μια χαρούμενη αντίληψη του κόσμου.

Υπερπηδώντας την αμαρτία-κακό ανακαλύπτουμε το καλό, συμμετέχουμε στην αιώνια ζωή.
Ως μέθοδος εξουδετέρωσεως του κακού είναι, να ασκηθούμε στο να διακρίνουμε την καλωσύνη στους ανθρώπους στη ζωή.-

Σώσε το γάμο σου με ένα χάπι...

Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα, μα πόσο απλά στη ζωή ενός ζευγαριού. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε μια κατάσταση, ενώ η ίδια μας φωνάζει ΔΥΝΑΤΑ: τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια ;

Τό θέμα έχει να κάνει καθαρά με το ταίρι μας, με τις γυναίκες δηλαδή. Δεν θέλω να θίξω και δεν υπάρχει κάτι που να προσβάλει το γυναικείο φύλο στα όσα παρακάτω θα αναφέρω.....απλά είναι βιωματικά γεγονότα που συνάντησα στη ζωή μου, και όχι απαραίτητα προσωπικά.Γεγονότα και καταστάσεις που έζησα και βιώσατε και εσείς ίσως. Αυτό το λέω πλέον με σιγουριά γιατί επιβαιβεώθηκε από το 80% των φίλων στο facebook, το οποίο ήταν γυναίκες σε παλαιότερη ανάρτηση με περίπου το ίδιο θέμα.

Το υπόλοιπο 20% ήταν άνδρες που είχαν παρόμοια θέματα αλλά δεν αντιλαμβανόταν τη διαταραχή στη συμπεριφορά των συζύγων τους.Μετά από συζήτηση που είχα προσωπικά με επιστήμονες στο χώρο αυτό, κατέληξε να επιβεβαιωθούν τα όσα τρωτά σημεία είχα εντοπίσει σε πολύ φιλικά και δικά μου πρόσωπα.

Όλο το θέμα είναι τις περισσότερες φορές καθαρά σε ορμονικές διαταραχές που εμφανίζονται σε γυναίκες, και σε ένα πολύ μικρό ποσοστό τα τελευταία χρόνια και σε άνδρες.Δεν θα πω δικά μου λόγια αλλά κουβέντες ενός γνωστού επιστήμονα που ασκεί το επάγγελμα του ψιχιάτρου.

Για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτω το όνομά του.Μου είπε λοιπόν μια μέρα (θα το πω απλά): Υπάρχει μια ουσία στον εγκέφαλό μας, που καθορίζει τη συμπεριφορά μας, π.χ. επιθετικότητα, νευρικότητα, θυμό, φαντασιώσεις, φθόνο-μίσος κ.λ.π.

Αυτή λοιπόν η ορμόνη- ουσία, όπως θέλετε πέστε το δεν έχει καμμία σημασία, αναλόγως της ποσότητας που εκρίνεται στον οργανισμό μας, δημιουργεί τα προηγούμενα συμπτώματα. Εμείς οι απ' έξω, οι άνδρες δηλαδή, "αγρόν αγοράζουμε". Μέχρι να βρεθεί κάποιος να μας σφυρίξει καμμιά κουβέντα.Οι ηλικίες που παρουσιάζονται αυτά τα προβλήματα των ορμονικών διαταραχών στις γυναίκες είναι μεταξύ των 40 με 50 ετών.

Και συνεχίζει φίλος μου: Εμείς οι άνδρες βιώνοντας τέτοιες καταστάσεις λέμε.....αααα τώρα μας έδειξες το πραγματικό σου χαρακτήρα, τέλος, άμε στη μάνα σου.ΔΕΝ είναι όμως αλλαγή χαρακτήρος αλλά συμπεριφοράς.

Ας φανταστούμε λέω τώρα εγώ, πόσα ζευγάρια έφτασαν στο χωρισμό μόνο μέσα από αυτές τις ψυχοφθόρες καταστάσεις.Πως δηλαδή, με μια πολύ ίσως και ήπια φαρμακευτική αγωγή, μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή με τον-την σύντροφό μας.

Πόσο απλά πολλές φορές είναι τα πράγματα και μας μας φαίνονται βουνό.

Πείτε μου, μετά από 30 χρόνια γάμου πως είναι δυνατόν να αλλάξει χαρακτήρα ένας άνθρωπος; Μπορεί όμως να αλλάξει συμπεριφορά, αλλά δεν φταίει σίγουρα αυτή, αλλά ούτε και ο άνδρας της.Αυτή η ρημάδα η ουσία οδήγησε δυστηχώς πάρα πολλά ζευγάρια στο χωρισμό.

Απλά όταν το αντιλήφθηκε κάποιους από τους δύο, ήταν πλέον αργά.Το πιο δύσκολο που είπε ο γιατρός, είναι η αποδοχή του προβλήματος από τον πάσχοντα. Στο άκουσμα και μόνο της λέξης ψυχίατρος, τον πιάνει πανικός.Και λέω τώρα εγώ: όταν χωρίστηκε η νευρολογία από την ψυχιατρική, έπρεπε να μετονομαστεί η λέξη ψυχίατρος.Καταλήγουμε λοιπόν να πούμε μεταφορικά, ότι με ένα χάπι σώζεις το γάμο σου.Δεν είναι τόσο απλά όμως τα πράγματα. Ανάλογα το είδος και σοβαρότητα του ψυχωσικού επεισοδίου ο γιατρός αποφασίζει για πόσο διάστημα θα χρειαστεί η αποθεραπεία. Όσο και να ακούγεται σκληρό, πρόκειτε για αποθεραπεία.

Σώσε το γάμο σου με ένα χάπι.......