Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, μιλά για τον Στάθη Ψάλτη. Τα πλάνα είναι από τα τελευταία κινηματογραφικά γυρίσματα του Στάθη στη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, "Νίκος Καζαντάκης". Ο ρόλος του Στάθη είναι του Ηγούμενου της Ιεράς Μονής του Όρους Σινά. Στο ρόλο του Καζαντζάκη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιώπουλος, που επισκέπτεται τη Μονή.
Foto: Gali Tibbon Κάθε θλίψη έχει τη δική της οξύτητα, επιμονή και ορμή. Αλλά εκείνο που μας κάνει να τη νοιώθουμε περισσότερο ή λιγότερο, είναι το πώς τη κρίνουμε. Τον ίδιο πόνο ο ένας τον αισθάνεται δριμύτερο και ο άλλος ποιο υποφερτό. Και αυτό οφείλεται στη διαφορά της κρίσεώς τους. Η λαλιά είναι έκφραση της θλίψεως. Γι' αυτό ο Ιώβ λέει, ότι αισθάνεται να τον πονούν πιο πολύ τα βέλη του Κυρίου όταν μιλά. Τα αμήχανα σχόλια του γύρω από τα αξιοθρήνητα γεγονότα του βίου του ανασκαλεύουν τις πληγές του σώματός και της ψυχής. Οι απορίες του, τα παράπονα του, ο αγώνας της συνειδήσεως του να προσαρμοσθεί προς το φαινόμενο της αντινομίας, του δημιουργούν μια επώδυνη ταραχή, που επιτείνει τη θλίψη του. Σε τί οφείλεται αυτή η αντίθεση, που οξύνει τον πόνο; Στη φυσική τάση της ψυχής να επιδιώκει την ειρήνη και τη χαρά. Αυτά ήταν που έλειπαν από τον Ιώβ κάποια στιγμή. Οι εικόνες που ακολούθησαν δείχνουν τη λαχτάρα αυτή, δικαιολογούν τη δόνηση και τον τόνο του λόγου του. Aπό Εκείνον βλέπει ότι δοκιμάζεται, από Εκείνον περιμένει τη σωτηρία. Ορέγεται τη χαρά και την προσδοκά από τον μοναδικό δοτήρα της. Την οσμίζεται όπως το πεινασμένο λιοντάρι τη λεία του. Η ψυχή του λοιπόν εξακολουθεί να είναι προσανατολισμένη στον Θεό. Η τρικυμία μαίνεται, πνευματική ναυτία έχει καταλάβει τους λογισμούς του, αλλά η πυξίδα της καρδιάς του δείχνει πάντα τη σωστή κατεύθυνση. Πηγή: "ΙΩΒ, η ζωή και τα πάθη του" του διδ. θεολογίας +Βασ. Μουστάκη+ Εκδόσεων Αποστολικής Διακονίας
"Ο Πανάγιος Τάφος είναι ζωντανός" Καλή Ανάσταση. Στο Video έκανα ένα μοντάζ εικόνων από το διαδίκτυο και κάποιων κοινών φίλων από το fb.Υπάρχουν και αποσπάσματα από ένα ντοκιμαντέρ του History Channel για το αποτύπωμα του προσώπου του Χριστού στην αμφιλεγόμενη σινδόνη που φυλάσσεται στο Τορίνο.
Oi φωτογραφίες είναι από την αναστήλωση που έγινε στο Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα το 2016 και παραδόθηκε στις 22 Μαρτίου του 2017. Μια ομάδα ξένων ειδικών, ανέλυσε με τρισδιάστατες αναλύσεις (3D animation) το αποτύπωμα της σινδόνης , που τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως ήταν το σάβανο που τύλιξε το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση.
Δεν με απασχολεί η γνησιότητα της σινδόνης και ούτε πρόκειται να με απασχολήσει ποτέ ! Είναι ένα μυστήριο που δεν έχει λυθεί εδώ και 2000 χρόνια. Είπε ένας από τους ερευνητές για τη σινδόνη: "μπορούμε να πούμε τι δεν είναι, όχι τι είναι" Μου είναι αρκέτες οι αγιογραφίες με το πρόσωπο του Χριστού. Είναι όμως ενδιαφέρων να έχει κάποιος μια εικόνα από τις μελέτες αυτές, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=pgowBQuyNRQ
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι οι δηλώσεις που έκανε η κ. Αντωνία Μοροπούλου υπεύθυνη της ομάδας του Ε.Μ.Π. μετά το πέρας των εργασιών αναστήλωσης του Παναγίου Τάφου......: "O Πανάγιος Τάφος είναι ζωντανός !"
Κάτω από τη μαρμάρινη πλάκα που καλύπτει τον τάφο του Ιησού βρίσκεται μια δεύτερη η οποία πιθανότατα να χρονολογείται από την εποχή της Κωνσταντίνειας περιόδου.
Oι αρχαιομετρικές μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν έδειξαν ότι η πρώτη γκρι πλάκα που σκεπάζει τον τάφο του Ιησού είναι από την Κωνσταντίνεια περίοδο και η δεύτερη από την ύστερη Σταυροφοριακή. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι η Αγία Ελένη, η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ήταν εκείνη που την τοποθέτησε την πρώτη μαρμάρινη πλάκα, όταν έχτισε το Ιερό Κουβούκλιο.
Υπήρξαν δύο ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές.
Η πρώτη ήταν μετά την απομάκρυνση της πλάκας στον τάφο του Χριστού. Τα μηχανήματα αποσυντονίστηκαν τα ρούχα τους ευωδίασαν ακόμη και όταν εξήλθαν από το Ιερό Κουβούκλιο.
Η δεύτερη ήταν όταν βρήκαν ένα μικρό ασημένιο σταυρό που είχε σκαλισμένο το όνομα του Κάλφα Κομνηνού που έκανε την προηγούμενη αποκατάστασή του πριν από περίπου 200 χρόνια. Αντίγραφο του τοποθετήθηκε στον τρούλο του Ιερού Κουβουκλίου.
Ανοίγοντας τα φατνώματα η διεπιστημονική ομάδα του Μετσόβειου έφερε στο φως όχι μόνο την αναστήλωση που έγινε τον 11ο αιώνα από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κομνηνό αλλά και τις επεμβάσεις των Σταυροφόρων.
Το βράχο που λαξεύθηκε ο τάφος του Ιησού έχουν τη δυνατότητα να δουν οι επισκέπτες του Παναγίου Τάφου μετά την αποκατάστασή του. Το τμήμα του βράχου είναι ορατό από ένα μικρό παράθυρο που «κρύβεται» πίσω από την εικόνα της Παναγίας.
Στις 22 Μαρτίου του 2017 έγινε η τελετή παράδοσης.
Την εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησαν οι μητροπολίτες Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Κηφισίας και Βεροίας. Επίσης στην τελετή ήταν εκπρόσωποι της Αθωνικής Πολιτείας και εκπρόσωποι των Αρμενίων των Καθολικών ο πρωθυπουργός της χώρας μας και άλλοι πολιτικοί.
Τι είναι η αγιότης; Μονάχα το να μένει κανείς απαθής μέσα στις τρικυμίες του βίου και απέναντι των π πειρασμών; 'Η η ψυχή του ν'απηχή με κλυδωνισμούς και λυγίσματα ότι της εναντιώνεται; Υπάρχουν πλοία που φθάνουν στο λιμάνι όχι ανέπαφα από τις τρικυμίες που συνάντησαν. Υπάρχουν ψυχές καραβοτσακισμένες που αράζουν στο Παράδεισο. Ο άνθρωπος είναι μια αδύνατη ύπαρξη. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σαστίζει, παραπατά, βγαίνει από το χρυσό κανόνα του θείου θελήματος. Αφήνεται να παρασυρθεί από τον πόνο. Αγιότης λοιπόν, κατά την πλατύτερη έννοια της και την πιο ρεαλιστική, είναι και το να τσακίζονται τα άρμενα ρης ψυχής, να βγαίνει από τη ρότα το σκάφος της, αλλά η πυξίδα της προαιρέσεως της να μην χάνει τη σωστή γραμμή. Τότε ο άνθρωπος υποφέρει για την αδυναμία του, αλλά, ποθώντας πάντα το Θεό με την πρώτη ευκαιρία βάζει πάλι πλώρη γι' Αυτόν.
Από το βιβλίου του κ. Βασ. Μουστάκη (+) διδ. Θεολογίας, με τίτλο:'ΙΩΒ η ζωή και τα πάθη του" 1992.
