Τι είναι η αγιότης; Μονάχα το να μένει κανείς απαθής μέσα στις τρικυμίες του βίου και απέναντι των π πειρασμών; 'Η η ψυχή του ν'απηχή με κλυδωνισμούς και λυγίσματα ότι της εναντιώνεται;
Υπάρχουν πλοία που φθάνουν στο λιμάνι όχι ανέπαφα από τις τρικυμίες που συνάντησαν.
Υπάρχουν ψυχές καραβοτσακισμένες που αράζουν στο Παράδεισο.
Ο άνθρωπος είναι μια αδύνατη ύπαρξη. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σαστίζει, παραπατά, βγαίνει από το χρυσό κανόνα του θείου θελήματος. Αφήνεται να παρασυρθεί από τον πόνο.
Αγιότης λοιπόν, κατά την πλατύτερη έννοια της και την πιο ρεαλιστική, είναι και το να τσακίζονται τα άρμενα ρης ψυχής, να βγαίνει από τη ρότα το σκάφος της, αλλά η πυξίδα της προαιρέσεως της να μην χάνει τη σωστή γραμμή.
Τότε ο άνθρωπος υποφέρει για την αδυναμία του, αλλά, ποθώντας πάντα το Θεό με την πρώτη ευκαιρία βάζει πάλι πλώρη γι' Αυτόν.
Από το βιβλίου του κ. Βασ. Μουστάκη (+) διδ. Θεολογίας, με τίτλο:'ΙΩΒ η ζωή και τα πάθη του" 1992.
