Ένεκα της πνευματικής του αδυναμίας και της ροπής του προς την αμαρτία δεν μπορεί κάποιος να θεραπεύσει μόνος την πληγή του διότι αν το μπορούσε δεν θα πληγωνόταν.
Ο άνθρωπος από μόνος του το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αμαρτάνει.
Από μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορεί να συγχωρέσει τις αμαρτίες του διότι εάν θα μπορούσε δε θα αμάρτανε, αλλά θα ήταν όπως ο Θεός, ο οποίος μπορεί να συγχωρεί επειδή είναι φύση αναμάρτητος και να θέλει δηλαδή, δεν μπορεί να αμαρτήσει.
Μόνο ένας ελεύθερος μπορεί να ελευθερώνει. Οι σκλάβοι δεν μπορούν να ελευθερώσουν κανέναν, ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό.
Χρειάζεται πρώτα να ζητήσουμε και ύστερα να μας δοθούν τα φάρμακα. Μέσα στη καθαρή, ζωντανή και καρδιακή Του κοινωνία δεν χωρούν νεκρές καρδιές.
Το δεδομένο στη ζωή μας είναι η αμαρτία και το ζητούμενο η μετάνοια.
“Συγχωρώ” σημαίνει χωρώ στον ίδιο τόπο, συναντώμαι, συνάπτομαι, παραχωρώ.
Από το βιβλίο : “Η ζωή σε Κοινωνία και σε Μεταμόρφωση”