Αγάπησέ με ακόμα και αν Σε απογοητεύω !

Διάλογος μεταξύ πατέρα και γιου:

ΓΙΟΣ:“ πως μπορεί κάποιος να δείχνει αγάπη ξανά και ξανά….όταν τον απορρίπτουν συνεχώς, Είναι ξεροκέφαλη. Κάνει τα πάντα δύσκολα για μένα. Είναι αχάριστη. Συνέχεια γκρινιάζει για κάτι……όταν γυρίζω σπίτι με κάνει να αισθάνομαι σαν εχθρός…..δέχομαι τις προσβολές και τον σαρκασμό της….δεν το αξίζει πατέρα, δεν το συνεχίζω άλλο ;

ΠΑΤΕΡΑΣ: Αυτή είναι μια καλή ερώτηση.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Η απάντηση είναι: Δεν μπορείς να την αγαπάς….γιατί δεν μπορείς να τη δώσεις ότι δεν έχεις.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Δεν μπορούσα να αγαπήσω τη μητέρα σου πριν καταλάβω τι είναι αγάπη. Δεν είναι επειδή παίρνω μια ανταμοιβή γι’αυτό. Έχω πάρει απόφαση ν’αγαπάω τη μητέρα σου…ακόμη και αν δεν το αξίζει.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Γιε μου, ο Θεός σε αγαπάει ακόμη και αν δεν το αξίζεις. Ακόμη και αν τον έχεις απορρίψει. Κι ας Τον έχεις φτύσει στα μούτρα Του. Ο Θεός έστειλε τον Χριστό να σταυρωθεί για τις αμαρτίες σου….επειδή σε αγαπάει. Όταν έρθεις κοντά στο Σταυρό, ο Χριστός αλλάζει τη ζωή σου. Τότε άρχισα να αγαπάω πραγματικά τη μητέρα σου. Γιε μου σε αγαπάω πολύ, για να μην σου πω την αλήθεια. Δεν το βλέπεις ότι Τον χρειάζεσαι; Δεν το βλέπεις ότι χρειάζεσαι τη συγχώρεσή του; 

ΓΙΟΣ: Ναι.

ΠΑΤΕΡΑΣ: Θα του εμπιστευόσουν τη ζωή σου;

Μαγκιά είναι να Ζεις, όχι να Οδηγείς.

Θυμήσου, φεύγοντας για τη δουλειά, για την έξοδό σου,πριν κλείσεις την πόρτα,  άνοιξέ την, σκύψε και δες πόσες αγκαλιές σε περιμένουν να γυρίσεις σπίτι.

Άλλαξε τακτική, βάλε συναίσθημα. Αφιέρωσε 2 λεπτά να δεις το σποτ, τόσο διαρκεί.

Είναι απλό, μην τρέχεις, βάλε ζώνη. Σοκαρίσου τώρα. Μετά θα είναι αργά. Άλλαξε τακτική, βάλε συναίσθημα. Μαγκιά είναι να ζεις, όχι να οδηγείς.

Ricardo, η καρδιά της McLaren. Εκεί εργάζεται ο Πάνος από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας.

Ο Παναγιώτης Κατρανίτσας (Panos) κατοικεί από το 2014 στο Worthing, West Sussex (Αγγλία) και εργάζεται στην Ricardo, στο τομέα της έρευνας. Είναι εταιρεία κατασκευής κινητήρων, που συνεργάζεται με την γνωστή σε όλους μας, McLaren.
Από το 2012 εώς 2014 εργάστηκε στην Delphi, όπου έκανε έρευνα στη σχεδίαση και ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης κινητήρων πετρελαίων για φορτηγά.

Λίγα λόγια για την εταιρεία:

Η Ricardo plc είναι μια βρετανική εταιρεία, με ιδρυτή τον Sir Harry Ricardo. Από το 1919, η έδρα της ήταν στο Shoreham-by-Sea, West Sussex. Η Ricardo αναπτύσσει κινητήρες, κιβώτια ταχυτήτων, συστήματα οχημάτων, τα ευφυή συστήματα μεταφορών (ITS) και τα υβριδικά και ηλεκτρικά συστήματα. Η εταιρία έχει και ένα ακόμα πολύ γνωστό έργο, που είναι τα κιβώτια ταχυτήτων των Bugatti Veyron και Chiron.

Ο Mike Flewitt, διευθύνων Σύμβουλος για την McLaren Automotive εχει ανακοινώσει:

«Η Ricardo είναι ένα κορυφαίο όνομα στην ανάπτυξη και τη συναρμολόγηση κινητήρων, ωθώντας τα όρια των επιδόσεων και της αποτελεσματικότητας, και μοιράζονται τις ίδιες θεμελιώδεις αξίες και στόχους, όπως η McLaren. Μέσω της υπάρχουσας συνεργασίας μεταξύ McLaren Automotive και Ricardo, έχουμε ήδη εισήγαγε τρία πρωτοποριακά μοντέλα στην αγορά μέσα σε μερικά χρόνια, και αυτή η ανακοίνωση υπογραμμίζει περαιτέρω τη δέσμευσή μας για τη συνεχή ανάπτυξη και την έναρξη της περαιτέρω υψηλών επιδόσεων μοντέλα της McLaren στο μέλλον»

Λίγα λόγια για τον συγχωριανό μου:

Ο Πάνος κατάγεται από την Αλεξάνδρεια (Σχοινάς) Ημαθίας. Μετά την αποφοίτηση του στο 1ο ενιαίο Λύκειο Αλεξάνδρειας, συνέχισε τις σπουδές του στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα - ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με ειδικότητα, BSc Industrial Informatics Engineer. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία στο Kingston University ( MSc Embedded Systems with Management Studies - Kingston upon Thames).


Παράλληλα έχει ξεκίνησει ως ομιλητής, σε πανεπιστήμια, (Kingston University και Southampton University) να πραγματοποιεί διαλέξεις σε θέματα σχεδίασης συστημάτων διαχείρισης κινητήρων για προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, 1 με 2 φορές τον χρόνο.


Καθώς τελείωνε το μεταπτυχιακό, το 2012, έκανε μια έρευνα με την Jaguar - Land Rover για τον υπολογισμό της κλίσης του εδάφους ενώ το αυτοκίνητο προχωράει. Αυτό είχε σκοπό να βελτιώσει τον υπολογισμό της τρέχουσας κατανάλωσης καυσίμου και πόσα χιλιόμετρα ακόμα μπορεί να καλύψει.

Η έρευνα που κάνει τώρα στη Ricardo, αφορά κυρίως την σχεδίαση και ανάπτυξη των συστημάτων διαχείρισης (εγκέφαλοι) κινητήρων για επιβατικά και φορτηγά οχήματα. Τα έργα αυτά είναι απόρρητα, όποτε δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι αυτά.

Συμετέχει σε μία ευρωπαϊκή έρευνα (πακέτο horizon 2020) μαζί με άλλες 19 εταιρίες.

Ονομάζεται HDGas και έχουν ως στόχο να κατασκευαστούν φορτηγά που θα καίνε αέριο και θα έχουν τουλάχιστον 10% λιγότερους ρύπους, 10% λιγότερα καύσιμα και 10% περισσότερη δύναμη από την προηγούμενη γενιά.


Η παραπάνω φωτογραφία είναι από το 11ο διεθνές συνέδριο του περιοδικού MTZ που παρουσίασε κομμάτι αυτού του έργου ο Παναγιώτης Κατρανίτσας.

Ζει στη παραθαλάσσια πόλη Worthing, κοντά στο γνωστό Μπράιτον, της ομώνυμης ποδοσφαιρικής ομάδας. Εκεί τις ελεύθερες ώρες του (όσες του απομένουν) οσφραίνεται τη θάλασσα.

Αγαπημένο του άθλημα, η ιστιοπλοΐα, γι’ αυτό και φρόντισε να “αναπνέει αλάτι” εκεί που κατοικεί !

Πάνο, σου ευχόμαστε καλή επιτυχία στους στόχους που έβαλες στη ζωή σου. Είμαστε περήφανοι για σένα και θα είμαστε πάντα δίπλα σου, έστω και νοερά. Άξιοι οι γονείς σου !

Θα χαρούμε να σε δούμε μία μέρα στα Pits της F1, στην ομάδα υποστήριξης της McLaren.




-Αναδημοσιεύστε το άρθρο χωρίς παραποιήσεις, βάζοντας απλά τη πηγή (link)


Σπύρος Γ. Γκοτζαμάνης (Spiros Gotzamanis)

Έξω από τα "νερά" σου

Είναι κάποιες στιγμές που βγαίνεις από τα "νερά" σου. Θέλεις να κολυμπήσεις αλλά δεν μπορείς γιατί είσαι έξω, στη στεριά. Αναφέρομαι σε ψυχωσικές διαταραχές. Αν κάποιος δεν το βιώσει δεν μπορεί να καταλάβει το πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Λέγοντας να βιώσει εννοώ, όχι απαραίτητα ίδιος-α, αλλά στο στενό του συγγενικό περιβάλλον.

Ο ψυχιατρικός όρος "ψύχωση" αναφέρεται σε ένα σύνολο συμπτωμάτων όπως απώλεια επαφής από την πραγματικότητα, παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις και παράλογες πεποιθήσεις. Συνήθως τα άτομα τα οποία βιώνουν ψυχωσικό επεισόδιο δεν παραδέχονται και δεν συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι πάσχουν από πρόβλημα ψυχικής υγείας. Πιστεύουν ότι είναι καλά και κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι επιδιώκουν με διάφορους τρόπους να τους κάνουν κακό. Πρόκειται για μία σοβαρή αλλά θεραπεύσιμη παθολογική διαταραχή. Η ψυχιατρική επιστήμη αναφέρεται στην ψύχωση με όρους όπως: σχιζοφρένεια, σχιζοσυναισθηματική ή διπολική ή παραληρητική διαταραχή κλπ.

Η ψύχωση έχει τη δική της λογική:
Η ψυχωσική εμπειρία φαίνεται παράλογη μόνο στα μάτια αυτού που σκέπτεται με βάση την κοινή λογική. Αν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε εκ των έσω την ψυχωσική εμπειρία παρακολουθώντας προσεκτικά τα ψυχολογικά δεδομένα, τις εξωτερικές συνθήκες αλλά και την πλοκή των παραληρητικών ιδεών και των ακατανόητων συμπεριφορών θα διαπιστώσουμε ότι διέπονται από μία ιδιαίτερη λογική. 

Η λογική της ψύχωσης δεν είναι αντικειμενική, ορθολογική. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ποιητική, ονειρική, μυθιστοριογραφική ή σεναριογραφική λογική. Η εσωτερική ζωή του «ψυχωσικού» δεν υπακούσει σε κανόνες και δεν κλείνεται σε πλαίσια. Έχει τους δικούς της νοηματικούς άξονες, συμβολισμούς, μυθολογικά στοιχεία και έναν ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας. 

Το άτομο που πάσχει για μεγάλο χρονικό διάστημα ζει σε ένα κόσμο στον οποίο έχουν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν τρομακτικές αλλαγές και μετασχηματισμοί. Αισθάνεται πληγωμένο, εγκαταλειμμένο, τραυματισμένο και χαμένο στους λαβυρίνθους της σκέψης, της φαντασίας, των αισθημάτων και των παρορμήσεων. 

Το δικό μας έργο είναι να το βοηθήσουμεμε κατανόηση, σεβασμό και αγάπη να ακολουθήσει προσεκτικά το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει και πάλι σε μια σωστή σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Συμπτώματα:

Αντιλαμβάνεται ακουστικές, οπτικές ή άλλες ψευδαισθήσεις ή παραισθήσεις. Ακούει φωνές ή βλέπει εικόνες ή μυρίζει ή αγγίζεται από κάτι που δεν υπάρχει.


Παραληρητικές ιδέες:
Ίσως πιστεύει ότι κάποιος (ή τα ΜΜΕ ) τον καταδιώκει ή του μεταδίδει σκέψεις ή λέει αρνητικά σχόλια γι αυτόν. Για παράδειγμα: "η τηλεόραση αναφέρεται σε μένα, οι γείτονες με παρακολουθούν ή μου περνάνε μηνύματα, το φαγητό είναι δηλητηριασμένο, με απειλούν και θέλουν να με σκοτώσουν, μου δίνουν εντολή να αυτοκτονήσω". 

Λιγότερο συχνά πιστεύει ότι έχει ιδιαίτερες δυνάμεις, ότι είναι πολύ σπουδαίος ή ότι έχει αναλάβει έναν ιδιαίτερο θρησκευτικό, κοινωνικό ή πολιτικό ρόλο. Για παράδειγμα: "είμαι ο Μεσσίας, απεσταλμένος εξωγήινων, πρωθυπουργός".


Έντονες απότομες και αδικαιολόγητες αλλαγές της διάθεσης. Για παράδειγμα γελάει ή θυμώνει χωρίς εμφανή λόγο.


Πιστεύει τόσο πολύ τις παραληρητικές του ιδέες και τις ψευδαισθήσεις του ώστε κανένα λογικό επιχείρημα δεν μπορεί να τον μεταπείσει.


Αδυναμία να βιώσει οποιοδήποτε συναίσθημα ή επιθυμία. Βιώνει τα συναισθήματα με επίπεδο, κενό και αδιάφορο τρόπο χωρίς διακυμάνσεις.


Ο τρόπος που σκέπτεται δεν θεμελιώνεται στη λογική και είναι πιο αργός ή πιο γρήγορος από ότι συνήθως.


Απουσία επαφής με τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος. Αδυναμία ουσιαστικής συμμετοχής σε αυτό που συμβαίνει γύρω του. Ξένος η αποκλεισμένος από την πραγματικότητα. Ο κόσμος γύρω του φαίνεται μακρινός ή αφηρημένος ή ξένος.


Παρουσιάζει παράξενες αντιδράσεις που δεν έχουν σχέση με την περίσταση. Επίσης περιέργο τρόπο κίνησης, στάση σώματος και παράξενη, εξωτερική εμφάνιση.


Περίεργες συμπεριφορές όπως μιλάει μόνος του, μαζεύει σκουπίδια, πετάει τα προσωπικά του αντικείμενα στο δρόμο, ρουθουνίζει, πλατάγισμα γλώσσας, υπερβολική κατανάλωση νερού


Αλλάζει συνεχώς θέματα στο διάλογο χωρίς σαφή λόγο και χωρίς να βγαίνει νόημα.

ΠΗΓΗ: εδώ

Ο Χριστός στο Club της Πολιτείας ;

«Αδύνατον, κύριε. Τι δουλειά είχε ο Χριστός στο Club της Πολιτείας; Θα μπορούσε να ασχοληθεί ο Χριστός με τέτοια πεζά πράγματα;»
«Όμως ο Χριστός είναι, ως Θεός, πανταχού παρών», τον διέκοψα και βυθίστηκε στις σκέψεις του»

Είχε προηγηθεί ένα τρελό πάρτι της Β’ Λυκείου εκείνης της χρονιάς στο Club της Πολιτείας. Συμμαθητές και συμμαθήτριες από την ίδια τάξη, πολλοί
φίλοι τους από άλλα σχολεία και μερικά «φιλαράκια» από την Α’ και Γ’ Λυκείου.

Παρούσα και η κόρη μου.
Γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα έπρεπε να μεταβώ στο χώρο αυτό, ξένο για μένα, της διασκέδασης των σύγχρονων νέων μας για να παραλάβω την κόρη μου.
 

– Κύριε, ελάτε να μας δείτε λίγο, με παρακάλεσαν οι μαθητές μου κι εγώ δεν τους αρνήθηκα. Θόρυβος πολύς, καπνός από τσιγάρα. Όλοι ντυμένοι στα γιορτινά τους. Δεν τους αναγνώριζα. Χαρούμενα πρόσωπα έως φαιδρά. Να ο Κωστής, πού στο σχολείο είναι προβληματισμένος και ιδιαίτερα προσεκτικός. Τώρα χορεύει με περισσή ικανότητα. Άλλος άνθρωπος, πιο ελεύθερος, πιο αλέγρος.

Κοίταξα τη Χριστίνα, σεμνή στο σχολείο κι εδώ αγκαλιασμένη με το Μάριο, τα λένε σε ένα άλλο στυλ. Κάποια στιγμή σκέφτηκα τη διαφορά ανάμεσα στη σχολική ζωή και σ’ αυτόν τον τρόπο διασκέδασης. Άλλο η σχολική ζωή, άλλο η οικογενειακή ζωή, άλλο η διασκέδαση, άλλο η θρησκευτική ζωή και άλλο η επαγγελματική ζωή. Κι ανάλογα οι αντιδράσεις σε κάθε περιβάλλον. Μάθαμε όμως και μαθαίνουμε και τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται σε κάθε τόπο ανάλογα!

– Δεν θα χορέψετε μαζί μας λίγο, κύριε; με ρώτησαν. Και βέβαια. Δεν ήρθα από άλλον πλανήτη. Στη χαρά σας, χαίρομαι κι εγώ με τη σειρά μου, γίνομαι κι εγώ δεκαεξάρης, γιατί όχι; Κι ένα ποτό; Κι αυτό ευπρόσδεκτο, για την αγάπη σας. Ύστερα από λίγο έφυγα με την κόρη μου αρκετά προβληματισμένος. Ετοίμαζα και το μάθημα πού θα έκανα την επομένη στην τάξη αυτή.

Το μάθημα πού έπρεπε να διδάξω είχε στο βιβλίο τους τον τίτλο «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;». Το γνωστό ερώτημα πού έθεσε ο Χριστός στους μαθητές του και στους ανθρώπους κάθε εποχής, περιμένοντας από αυτούς μιαν απάντηση. Είχα γράψει εγώ το σχολικό τους βιβλίο και γνώριζα καλά τι ήθελα να τους μεταφέρω.

Ποια απάντηση θα έπαιρνα άραγε από αυτά τα ξενυχτισμένα παιδιά στο τέλος της διδακτικής ώρας, την οποία ήρθαν μάλιστα να παρακολουθήσουν εξήντα φοιτητές της Θεολογίας; Η αγωνία μου μεγάλωνε ακόμα περισσότερο, όταν σκεφτόμουν ότι η διδακτική αυτή ώρα ήταν υπόδειγμα για εξήντα μελλοντικούς συναδέλφους μου. Έπρεπε να είναι μια κλασική ώρα μαθήματος ή θα χρειαζόταν να πρωτοτυπήσω επικίνδυνα, ρίχνοντας όλους στα «βαθιά νερά»;

Σκέφτηκα πώς ο απόστολος Παύλος είχε πρωτοτυπήσει για να μεταφέρει το κήρυγμα του Αναστημένου Χριστού στους συμπολίτες μας Αθηναίους. Ναι, αλλά ήταν ένας Παύλος. Όμως ταυτόχρονα θυμήθηκα και το λόγο του ότι η δύναμή του «εν ασθενεία τελειούται». Μήπως έχουμε κι εμείς να κάνουμε την ίδια δουλειά; Εμπρός λοιπόν, κύριε καθηγητά, εμπρός στο έργο του ευαγγελισμού, ίσως του επανευαγγελισμού, κάνε το σταυρό σου και προχώρα.

Το μάθημα αρχίζει. Αυτό είναι το θέμα μας. Όμως εγώ θα ήθελα να σας προκαλέσω, γιατί από χτες το βράδυ με προβληματίσατε. Θέτω την ερώτηση προς συζήτηση:
«Τί λέτε, ήταν χτες το βράδυ στο Club πού διασκεδάζατε, έστω πού διασκεδάζαμε, ο ίδιος ο Χριστός;» Η βόμβα έπεσε και δημιούργησε ξαφνικά ένα κύμα σιωπής.

Κάποιοι χαμογέλασαν.
Μετά από ένα λεπτό σιγής σηκώθηκε το πρώτο χέρι: «Αδύνατον, κύριε. Τι δουλειά είχε ο Χριστός στο Club της Πολιτείας; Θα μπορούσε να ασχοληθεί ο Χριστός με τέτοια πεζά πράγματα;»
«Όμως ο Χριστός είναι, ως Θεός, πανταχού παρών», τον διέκοψα και βυθίστηκε στις σκέψεις του.
«Τώρα πού το λέτε, αναρωτιέμαι», συνέχισε ένας δεύτερος, «μήπως πραγματικά ήταν παρών ο Χριστός. Γιατί να μην ήταν; Ήταν τέλειος Θεός, αλλά και τέλειος άνθρωπος και συμμετείχε και θα συμμετέχει, πιστεύω, σε κάθε χαρά και λύπη μας. Ναι, έχω την εντύπωση πώς ήταν παρών, ήταν ανάμεσά μας».
«Θα μπορούσες να έχεις δίκιο, Δημήτρη, όμως εσύ τον ένιωσες δίπλα σου;»

Ο Δημήτρης έκανε νέα βουτιά στους στοχασμούς του. Η διαλογική συζήτηση είχε ανάψει. Ο ένας μετά τον άλλο οι δεκαεξάρηδες νεαροί επαναστάτες είχαν όλο και κάτι να πουν πάνω στο θέμα μας. Κατευθύνοντας κατάλληλα το διάλογο αποσπούσα μαιευτικά όλες τις διατυπωμένες θεωρίες γι’ αυτό πού πίστεψαν κατά καιρούς οι άνθρωποι για το πρόσωπο του Χριστού.
 

Ο Ιησούς ήταν επαναστάτης κι επομένως ήταν παρών κοντά στα επαναστατημένα νιάτα.
Όχι, ο Χριστός ήταν απών και φιλοσοφούσε κάπου μακριά μας.
Ο Ιησούς ήταν ένας απλός άνθρωπος και επομένως ήταν απών τη στιγμή εκείνη. Όχι, ο Χριστός ήταν Θεός και γι’ αυτό ως τηρητής μιας ηθικής μας κατέκρινε, αφού η στάση μας δεν ήταν τόσο ηθική καθώς μας λένε οι μεγαλύτεροι. Ή μάλλον παραμένει αδιάφορος προς αυτά πού λέμε τώρα. Ας αδιαφορήσουμε, αφού δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει καν.

Έγινε πραγματικά ένα πανηγύρι το μάθημα και σιγά σιγά προέκυπτε η λήψη του ζητουμένου. Η κατάληξη ήταν ένα μπέρδεμα από την πλευρά των παιδιών.
«Ποιά είναι τελικά η αλήθεια, κύριε; Ποια είναι η δική σας γνώμη; Ποια είναι η άποψη της Εκκλησίας;»

Η ώρα είχε προχωρήσει κι έπρεπε να δώσω τη λύση. Έπρεπε να λύσω το «μίτο της Αριάδνης». Αυτός ή ταν άλλωστε ο ρόλος μου. Να δώσω την πρόταση της Εκκλησίας, πού ήταν και δική μου πίστη, και να αφήσω τα παιδιά να επιλέξουν ελεύθερα. Τα είχα αρκετά απελευθερώσει να διατυπώσουν τις προσωπικές τους θέσεις και να κρίνουν χωρίς φόβο και πάθος την άποψη κάθε συμμαθητή τους.

«Παιδιά, και βέβαια ήταν παρών ο Χριστός στο Club της Πολιτείας. Είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς και δεν λείπει από καμιά δραστηριότητά μας. Έχει όμως μεγάλη σημασία αν εσείς μπορούσατε να τον νιώσετε δίπλα σας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε η διασκέδασή σας είχε ένα ιδιαίτερο ήθος. Θα μπορούσατε να διασκεδάζετε, να χαίρεστε την παρουσία του διπλανού σας χωρίς να περνάει από το νου σας η σκέψη να ξεφύγετε από την αίσθηση του μέτρου.

Θα κουβεντιάζατε, θα φλερτάρατε, θα χορεύατε με συναίσθηση ότι δίπλα σας βρίσκονταν πολλές εικόνες του Θεού. Θα είχατε χαρά, ομορφιά και ζωή σαν νέοι. Αν όμως δεν είχατε την αίσθηση της παρουσίας του Θεανθρώπου τότε ο διπλανός σας θα ήταν σταθερά ένα «σκεύος ηδονής», κάθε κίνηση και συμπεριφορά σας θα ανέδιδε τη μυρωδιά του χώματος, της σάρκας, του θανάτου».

Στο σημείο αυτό άναψε καινούρια συζήτηση. Ήταν η συζήτηση της τελευταίας φάσης ενός μαθήματος, όπου τίθεται επί τάπητος η τελική θέση, πού αποτελεί και το αντικείμενο αυτού πού θέλει ο καθηγητής να συγκρατήσουν οι μαθητές του, ο τελικός στόχος του δηλαδή.

Εκείνη τη στιγμή ένιωθα ότι κάποιοι μαθητές θα ήθελαν να μου πουν αυτό πού άκουσε κι ο Παύλος στον Άρειο Πάγο στο τέλος της ομιλίας του: «ακουσόμεθά σου και πάλιν». Όμως κάθε σύναξη-μάθημα έχει και το Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη της. Φαίνεται ότι ο παρών εκείνη τη στιγμή Ιησούς ο από Ναζαρέτ θέλησε να δώσει σημάδι της παρουσίας του.

Χτύπαγε ξαφνικά το κουδούνι για διάλειμμα και τη στιγμή εκείνη ένα χέρι σηκώθηκε στην τάξη πού αλαφιασμένη από το κουδούνι ένιωθε σαν ένα σώμα λυτρωμένο από μια τόσο κοπιαστική διδακτική ώρα.

«Με συγχωρείτε, κύριε, ένα τελευταίο λόγο θα ήθελα να εκφράσω. Μόλις πέρασε από το νου μου και αισθάνομαι την ανάγκη να τον πω».
«Σ’ ακούμε Μανόλη, τι συμβαίνει;»
«Κύριε, αν έτσι είναι τα πράγματα, θέλω να πω, αν αυτός είναι πραγματικά ο Χριστός, δηλαδή ένας φίλος μας, πάντα και παντού κοντά μας, τότε θα ήθελα από σήμερα να με υπολογίζει ως φίλο του».

Η ανήσυχη από το χτύπημα του κουδουνιού τάξη για κλάσματα του δευτερολέπτου σιώπησε. Ήταν σαν κάποιοι να ένιωσαν μ’ αυτό το λόγο του Μανόλη να είχε γκρεμιστεί όλο το οικοδόμημα των θεωριών γύρω από το πρόσωπο του Χριστού πού τον ήθελαν απόμακρο από τη βιωτή μας.

Ένιωθαν κάπου να βρίσκεται παρών και να τείνει χείρα φιλική προς καθένα από αυτούς τους προβληματισμένους, τους επαναστατημένους, τους προδομένους από όλους και όλα νεανίες.

Ένιωθα κι εγώ με αυτό το λόγο-ομολογία να καταξιώνεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού. Φώναξα δυνατά μέσα μου το γνωστό «Ζει Κύριος» και σκέφτηκα την ομορφιά πού μας χαρίζει σε ανύποπτο χρόνο. Βγήκα από την τάξη μου πετώντας, ευχαριστώντας και αναλογιζόμενος πόσο μικρός είναι ο δρόμος από ένα Club μέχρι μια ομολογία μέσα στην τάξη ενός σχολείου.

Τόσο μικρή απόσταση όση χωρίζει ένα Γολγοθά από ένα κενό μνημείο!
Αλέξανδρου Σ. Καριώτογλου, Μαθητικό Συναξάρι – Ιστορίες παιδείας οδυνηρές και ωφέλιμες, Εκδόσεις Ακρίτας.

"ο έρως αυτός των συζύγων δεν είναι ανθρώπινη εφεύρεσις αλλά δωρεά"

Μέσα στη συζυγία σκοπός της κοινωνίας των σωμάτων δεν είναι μόνο η φιληδονία και η παιδοποιΐα, αλλά μια βαθύτερη και ψυχοπνευματική ένωση των δύο υπάρξεων.
Οι συζυγικές σχέσεις είναι αναγκαίες και για τον αρμονικό συζυγικό βίο.
Ισχυροποιούν και εξυψώνουν την αγάπη, επιφέρουν τη σωματική και ψυχική ισορροπία των συζύγων και τους βοηθούν να αντιμετωπίσουν πολλές αντιξοότητες, οι οποίες χωρίς αυτή την έλξη θα έρθουν εμπόδια στην καλή συνεννόηση.

Η αγάπη αυτή διαφέρει από κάθε άλλη. Διότι

α) Δεν είναι καθαρά πνευματική όπως π.χ. η προς το Θεό αγάπη, αλλά έχει και το σαρκικό στοιχείο και
β) η αγάπη αυτή όσο κι αν είναι εσωτερική και προσωπική, όμως ως συνδέουσα τα δύο πρόσωπα, τα δύο φύλα, από τον δεσμό των οποίων σαν καρπός της αγάπης αυτής προέρχεται το παιδί και δημιουργείται η οικογένεια, αποβαίνει αυτή ο πρωταρχικός πυρήνας και ο δυναμικός παράγων της καθόλου κοινωνικής ζωής του ανθρώπου

Αυτό βεβαιώνει το «Χρυσό Στόμα της Εκκλησίας»: "ουδέν ούτως ημάς συγκροτεί τον βίον έρως ανδρός και γυναικός". Και συνεχίζει ότι "ο έρως αυτός των συζύγων δεν είναι ανθρώπινη εφεύρεσις αλλά δωρεά"

Το ηδονιστικό στοιχείο στο γάμο αποτελεί για τους Έλληνες Πατέρες μέρος αναπόσπαστο της συζυγικής αγάπης, εφ' όσον συμβάλει στην κοινωνία των δύο φύλων και τίθεται στην υπηρεσία υψηλών σκοπών.

Χαρακτηριστική  είναι η έκφραση του Χρυσοστόμου ότι στο γάμο, σε αντίθεση προς κάθε ασελγή και άσεμνη διαβίωση, υπάρχει "Χριστός, ηδονή, ευκοσμία, νήψις, σωτηρία, σωφροσύνη".

Γενικά οι πατέρες διαπιστώνουν και τονίζουν ότι το αισθησιακό μέρος συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση της καθόλου συζυγικής αγάπης

Ο γάμος είναι μια τέλεια ψυχοσωματική ένωση των δύο συζύγων έχει ως πρώτο σκοπό την «εν αγάπη» κοινωνία της ζωή αυτών.

Το «Χρυσόν» Στόμα της Εκκλησίας είπε: 
«Η τοιούτου είδους συνοίκησης ελκύει την Χάριν του Θεού, προφυλάσσει τους συζύγους από κάθε κίνδυνον και αποτελεί άριστον παράδειγμα αγωγής διά τα παιδιά»
 π. Παρασκευάς Ζωγράφου

Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή Μαχητής του πειρασμού;

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό.
Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε. 

Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο πού της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».

Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα.

Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.

Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.
Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια πού έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι).

Όλη η βάση είναι να έχει κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός πού έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθεί η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνει τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.

- Όταν, Γέροντα, ξεκινάει κανείς από καλή διάθεση να κάνει κάτι και φθάνει στα άκρα, λείπει η διάκριση;
- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό πιάνει τα άκρα.

Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνη καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν...

Γι' αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλει ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Όσιος Παΐσιος

Δεν υπάρχει Undo στη ζωή.

Ένα παιχνίδι πάντοτε και τώρα είχε και έχει παιδευτικό χαρακτήρα.
Δεν είναι μόνο μια στιγμή ψυχαγωγίας χωρίς βαθύτερες επιπτώσεις. 




Αν συνηθίσεις μέσω του παιχνιδιού σου τόσο εύκολα να ανατρέπεις τα δεδομένα. Τα σφάλματα και τα λάθη σου. Αν μπορείς μ'ένα τόσο ανώδυνο και εύκολο undo να ξεκινάς μια καινούργια πίστα, ένα νέο παιχνίδι, μήπως συνηθίσεις σ'αυτή τη διορθωτική ευκολία και πιστέψεις ότι και στην πραγματικότητα καθημερινότητα της ζωής κάπως έτσι έχουν τα πράγματα;

Ώμως δυστυχώς στη ζωή τα πράγματα δεν είναι όπως στα παιχνίδια σου. Κάθε λάθος πληρώνεται. Δεν έχεις τη δυνατότητα να γυρνάς τόσο εύκολα πίσω.

Σκέφτηκες ποτέ ότι μπορεί να έχουν τα παιχνίδια το δικό τους μερίδιο ευθύνης, μικρό ή μεγάλο, στη ατολμία που χαρακτηρίζει αρκετούς νέους στη μάχη της ζωής;
Μήπως η απαισιοδοξία έχει τις ρίζες της και στην ευκολία με την οποία έμαθαν να επανορθώνουν τα λάθη τους στα παιχνίδια τους;
Μήπως η ολοένα αυξανόμενη κατάθλιψη οφείλεται και στην τραγική συνειδητοποίηση ότι στη ζωή δεν μπορείς να επιστρέφεις διορθωτικά τόσο ανώδυνα και εύκολα;

Μήπως τελικά τα σύγχρονα παιχνίδια δεν σου μαθαίνουν το μεγαλύτερο, το πιο αναγκαίο και σπουδαίο μάθημα που σου χρειάζεται στη ζωή: να μαθαίνεις να χάνεις !
Μήπως σε καλομαθαίνουν επιζήμια σε ψεύτικες κατακτήσεις με αυτή τη δυνατότητα της ακίνδυνης και εύκολης διορθώσεως των όποιων σφαλμάτων σου;
Γιατί παρ'όλο που το όποιο παιχνίδι σε προετοιμάζει με τον δικό του τρόπο και σου μαθαίνει τα μυστικά της ζωής, ωστόσο η ζωή δεν είναι παιχνίδι.

Και το πιο σημαντικό δεν, υπάρχει πάντα η δυνατότητα, και μάλιστα τόσο ανώδυνη, του undo στη ζωή.

Οι ανόητοι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι έξυπνοι από τα λάθη των άλλων!

Έχει πολύ επιτυχημένα λεχθεί:

Οι ανόητοι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι έξυπνοι από τα 
λάθη των άλλων!





Πόσο σοφό και ωφέλιμο είναι αλήθεια αυτό το γνωμικό. Σε κάθε πτυχή και δραστηριότητα της ζωής σου. Σε ότι σε προκαλεί, σου αρέσει, σε δελεάζει και κλέβει σιγά-σιγά την προτίμηση και το ενδιαφέρον σου. 
Σε ότι αντιλαμβάνεσαι ότι συνηθίζεται στην εποχή σου και στο περίγυρό σου.
Σε ότι "φοριέται" και επικρατεί.

Ψάξ' το λίγο πριν το επιλέξεις. Πριν το δοκιμάσεις. Πριν το ακολουθήσεις και παραδοθείς σ'αυτό, ότι και αν είναι. 
Ρώτα. Μάθε. Ψάξε.
Ενημερώσου σχετικά με αυτό. Ελεύθερα. Χωρίς προκαταλήψεις αλλά και χωρίς εσωτερικές δεσμεύσεις και ψυχικές κλίσεις.

Μην φοβάσαι και μην απορρίπτεις αυτό το ελεύθερο ψάξιμο. Δεν είναι αυτό μέθοδος που δημιουργεί φοβισμένους, άβουλους και άτολμους ανθρώπους.
Μάλλον τους θωρακίζει και τους καθιστά ψύχραιμους, νηφάλιους, προετοιμασμένους και ενημερωμένους απέναντι σε κάθε καινούργια τάση, συνήθεια ή αντικείμενο.


π. Μάρκος Τζανακάκης

Δεν Χαρίζω σε Κανέναν την Ελευθερία Μου.

Εξάρτηση και Διαδίκτυο.

Σύμφωνα με την ψυχομετρία οι έφηβοι με συμπεριφορές εξαρτήσεως παρουσιάζουν τάσεις επιθετικότητας και παραβατικής συμπεριφοράς, ενώ οι έφηβοι που βρίσκονται σε οριακή κατάσταση προ της εξαρτήσεως με σίγουρα αυξημένη σε σχέση με το φυσιολογικό χρήση του διαδικτύου, παρουσιάζουν τάσεις καταθλιπτικού συναισθήματος και άγχους.

Σύμφωνα με μια ακόμη έρευνα της Μονάδας Εφηβικής του Νοσοκομείου Παίδων σε 529 εφήβους της Αττικής προκύπτει ότι σε πολλές οικογένειες παρατηρείται δυσλειτουργία και έλλειψη επικοινωνίας ή αδυναμία τηρήσεως ορίων.

Σε πολλούς εφήβους καταγράφηκαν συναισθηματικές διαταραχές, άγχος, καταθλιπτικό συναίσθημα και διάσπαση προσοχής, ενώ δεν έλειψαν και τα σωματικά συμπτώματα, όπως διαταραχές ύπνου, διατροφικές παρεκτροπές, έλλειψη φυσικής δραστηριότητας, πονοκέφαλοι και ξηρότητα οφθαλμών.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Είναι η αδιαπραγμάτευτη αξία στη ζωή σου. Η σαφέστατη επιδίωξη που κατευθύνει τη σκέψη, τις επιλογές και τη συμπεριφορά σου. 
Η Ελευθερία σου!
Αυτή που διεκδικείς με αγώνα κάποτε. Αυτή που υπερασπίζεσαι με χίλιους τρόπους. Αυτή που απαιτείς να σου αναγνωρίσουν και περιμένεις να σου σεβαστούν.
Την ελευθερία για τη διαχείριση του χρόνου σου, των προτιμήσεων και επιλογών σου.
Των ονείρων που αφορούν το μέλλον σου. Και καλά κάνεις.

Άλλωστε αν κάθε άνθρωπο τον συναρπάζει η ιδέα της ελευθερίας, τον νέο άνθρωπο, τον άνθρωπο της ηλικίας σου τον μεθά κυριολεκτικά.

Κάποιες φορές ο σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας έρχεται να σου πλήξει καίρια την ελευθερία σου, με την ψευδαίσθηση μάλιστα ότι την υπηρετεί και υποτάσσεται πλήρως σ'αυτήν.

Είσαι Ελεύθερος πλήρως σου λέει. Μπορείς να κάνεις όποια επιλογή θέλεις. Να "παίξεις" ριψοκίνδυνα ή συγκρατημένα, επιθετικά ή αμυντικά, να επιλέξεις τον χαρακτήρα σου ή τον αντίθετο από αυτόν που είσαι.

Τα πάντα είναι στα χέρια σου, στη δική σου βούληση, στην ελευθερία σου! Και όμως αυτό μοιάζει τόσο πολύ με την ελευθερία που δίνεται στο φυλακισμένο να πηγαίνει όπου θέλει και να κάνει ότι θέλει στην...αυλή της φυλακής του.

Γιατί αν σε συνεπάρουν οι φανταστικές-εικονικές ειδήσεις, αν σε μαγνητήσει ένα σενάριο και μία πλοκή που δήθεν είναι αληθινή, αν σε δελεάσουν οι προοπτικές και η εξέλιξη, τότε ο σχεδιαστής έπλεξε πολύ καλά τον αόρατο ιστό του! Σε εντυπωσίασε. Σε μαγνήτισε. Σε καθήλωσε. Σ' ένα παιχνίδι που μπορεί να διαρκέσει πολύ...σε μια εικονική πραγματικότητα.
Σε ένα εθισμό σε μία εξάρτηση.

Και ψάξε τώρα να βρεις την ελευθερία σου. Μπορείς να πεις μέχρι εδώ; Να το εξουσιάζεις εσύ και όχι να σε κατευθύνει αυτό; Να σε ψυχαγωγεί και όχι να σε ψυχαναγκάζει; 

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να σε προσφέρουν ένα ωραίο χαλαρωτικό και ψυχαγωγικό διάλειμμα στο πρόγραμμα σου και όχι να σε περιορίζουν όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σου, τις αληθινές ανθρώπινες επαφές σου;
Κάποτε έχουν και αυτά ζωτική σημασία για σένα, όπως το φαγητό και ο ύπνος σου;

Το ίδιο, θα πεις, δεν μπορεί να γίνει και με την τηλεόραση και με τις  ταινίες; Ναι. Και εκεί μπορεί να "κολλήσει" κανείς. Αλλά το "κόλλημα", το όποιο "κόλλημα", είναι δέσμευση και ανελευθερία  όπου και αν συμβαίνει.

Έχει πολύ επιτυχημένα λεχθεί: Οι ανόητοι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι έξυπνοι από τα λάθη των άλλων!
Πόσο σοφό και ωφέλιμο είναι αλήθεια αυτό το γνωμικό. 
Σε κάθε πτυχή και δραστηριότητα της ζωής σου. Σε ότι σε προκαλεί, σου αρέσει σε δελεάζει και κλέβει σιγά-σιγά  την προτίμηση και το ενδιαφέρον σου. Σε ότι «φοριέται» και επικρατεί.
Ψάξτο λίγο πριν επιλέξεις. Πριν δοκιμάσεις. Πριν ακολουθήσεις και παραδοθείς σ΄αυτό, ότι και να είναι.

Ρώτα. Μάθε. Ψάξε. Ενημερώσου.
Χωρίς προκαταλήψεις αλλά και χωρίς εσωτερικές δεσμεύσεις και ψυχικές κλίσεις.
Μη φοβάσαι και μην απορρίπτεις αυτό το ελεύθερο ψάξιμο. Δεν είναι αυτό μέθοδος που δημιουργεί φοβισμένους, άβουλους και άτολμους ανθρώπους. Μάλλον τους θωρακίζει και τους καθιστά ψύχραιμους, νηφάλιους, προετοιμασμένους και ενημερωμένους απέναντι σε κάθε καινούργια τάση, συνήθεια ή αντικείμενο.

Αν λοιπόν δεν θέλεις πουθενά να θυσιάσεις την ελευθερία σου, σκέψου σοβαρά, υπεύθυνα και ελεύθερα ποια πρέπει να είναι η σχέση σου με το διαδίκτυο. Πόσο χρόνο σου απομυζεί; Πόσο αιχμαλωτίζει τη σκέψη σου; Πόσο καθηλώνει την ύπαρξή σου;
Πόσο διεγείρει κάποια πάθη και ορμές σου;

Έτσι θα ανακαλύψεις και συ κατά πόσο σ'εχει υποδουλώσει ή όχι.
Έτσι θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν αξίζει με τίποτε και ποτέ να τους χαρίσεις την Ελευθεριά σου.

Πηγή: Αρχιμ. Μάρκου Κ. Τζανακάκη 

Από το βιβλίο : Βιντεοπαιχνίδια- Μια κριτική 
ματιά στο Κόσμο μας

Έχεις τη "ζωή" μπροστά σου, την βλέπεις στα μάτια

Είναι κάποιες “καταστάσεις” στη ζωή μας που δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε, γιατί απλά δεν θέλουμε εμείς να τις αλλάξουμε, να τις εμποδίσουμε κατά κάποιο τρόπο.

Σήμερα αποβλήθηκες από το σχολείο, σήμερα σε διώξανε από τη δουλειά, σήμερα μάλωσες με την καλύτερη φίλη σου, τον δικό σου, σήμερα έγινε φασαρία στο σπίτι, στην οικογένειά σου……

Σήμερα σήμερα σήμερα, έγιναν  πολλά σε όλο τον πλανήτη. Άλλαξαν  πάρα πολλά. Σε 5’ μόλις λεπτά.

Έχεις όμως ένα «χαρτί» στο χέρι σου, ένα πολύ δυνατό χαρτί. Έχεις τη ζωή μπροστά σου, και αν θες μπορείς ν’ αλλάξεις. Να αλλάξεις εσύ, αν θες !

Τι είπες ; “μα με μιλούσε ο άλλος κύριε, εγώ δεν έκανα κάτι”. Να μη του απαντούσες, εσένα είδε να μιλάς ο καθηγητής.

“ κοιμάμαι αργά τα βράδια και δεν μπορώ να ξυπνήσω το πρωί”. Να κοιμάσαι νωρίς γιατί αν αργείς στη δουλειά σου, θα σε διώξουν.

“μα τι να κάνω μου έχει σπάσει τα νεύρα. Ηλίθιο με ανεβάζει, βλάκα με κατεβάζει”. Κάνε μια βόλτα  ή μην απαντάς για μία ώρα…. Μετά τη φουρτούνα έρχεται ο ήλιος και τότε ηρεμούν όλα.

Δεν πέρασες στις πανελλαδικές; ε και. Στα 45 πέρασε φίλος μου σε Τ.Ε.Ι. Εκεί που ήθελε....
Όπως και μια συνάδερφος μου στα 38 της, στη νομική, στη Κομοτηνή. Εκεί που ήθελε.....
Το ήθελαν και οι δύο... 

Άκου να δεις, μπορείς να προλάβεις. Αλλά και να “στράβωσε” κάτι, δεν πειράζει.

Να είσαι χαρούμενη-ος γιατί έμαθες , γιατί βίωσες και μπορεί να σε ωρίμασε, για να μην πέσεις στο ίδιο λάθος ξανά.

Να χαίρεσαι γιατί είσαι μικρός-η ακόμα, και έχεις πολλά περιθώρια μπροστά σου για “αλλαγή”, για προσπάθεια. Έχεις τη ζωή μπροστά σου, την βλέπεις στα μάτια.

Το μέγιστο άθλημα του ανθρώπου

Το μέγιστο άθλημα του ανθρώπου.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να μάθεις να επικοινωνείς με τον άλλο, να μάθεις να τον ανέχεσαι και να τον αγαπάς.

Να αγαπάς τον εχθρό σου,πόσο μάλλον το σύζυγό σου, το γείτονά σου, τον αδελφό σου.

Κι όμως αυτό το απλό πράγμα για το οποίο μιλούν όλοι, η αγάπη, είναι το μέγιστο άθλημα του ανθρώπου.

pemptousia

Πρόβλημα επικοινωνίας

Σήμερα το πρώτο πρόβλημα που υπάρχει και στον γάμο είναι το πρόβλημα της επικοινωνίας. Έχομε κρίση στην κοινωνία των προσώπων. Και πότε είναι αρρωστημένη η κοινωνία των προσώπων; Όταν είναι αρρωστημένη η κοινωνία μας με τον Θεό.

Pemptousia

Το μέσα μας, το είναι μας, το εγώ μας.

Όλοι μου φταίνε, όλο γκρίνια, ο πατέρας, η γυναίκα μου, η μάνα, ο άντρας μου, ο γείτονας, ο συνάδερφος, ο προϊστάμενος, η κόρη, ο γιος μου, ο φίλος, η δικιά μου, ο δικός μου, ο έτσι, ο αλλιώς. ΟΛΟΙ..!

Υπάρχει θέμα άνθρωπε, δες το μέσα σου, το είναι σου, το εγώ σου, κάτι δεν πάει καλά..!

Spiros Gotzamanis

Φτιάχνοντας το κόσμο μας "αλλιώς"