Υπερπηδώντας το κακό ανακαλύπτουμε το καλό.

Αισθανόμαστε δυστυχείς όταν αποδεχόμαστε την προσωρινή κατοχή του εαυτού μας από τις δυνάμεις του κακού, στο οποίο επιτρέπουμε να εμφανίζεται ως αληθινός εαυτός μας, η αληθινή φύση της προσωπικότητάς μας.

Με άλλα λόγια γινόμαστε δυστυχείς όταν αποδεχόμαστε το κακό ως αυθεντικό μέρος του πραγματικού μας εαυτού. Αυτή η σύγχυση μας οδηγεί στο να σκεπτόμαστε και να μιλάμε λανθασμένα.
Ακόμη στη σχέση μας με τους άλλους έχουμε τη τάση να ταυτίζουμε την αληθινή τους φύση και το χαρακτήρα τους με το κακό που διακρίνουμε σε αυτούς και αντιδρούμε σ΄αυτό το κακό σαν να είναι ένα οργανικό μέρος της προσωπικότητας, σαν να είναι οι ίδιοι κακοί.

Η καθημερινή ζωή και ιδιαίτερα η οικογενειακή ζωή είναι ένα μέσον για να φθάσουμε στο αληθινό πρόσωπο και να αρνηθούμε να δεχθούμε αυτό που είναι ψεύτικο, προσωρινό και κακό ως μέρος της φύσης του ανθρώπου που αγαπούμε.
Η κάθε μέρα μας δίνεται για να βρούμε ένα τουλάχιστον κομματάκι αυτής της καλοσύνης και χαράς, που αποτελούν την ουσία της αιώνιας ζωής.
Αναζητώντας αυτήν την καλωσύνη στη ζωή οφείλουμε να είμαστε δημιουργικοί στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε κάθε στιγμή τη ζωή μας.
Ένα τέτοιο δημιουργικό "ξεπέρασμα" του κακού που μας κατατρέχει οδηγεί σε μια χαρούμενη αντίληψη του κόσμου.

Υπερπηδώντας την αμαρτία-κακό ανακαλύπτουμε το καλό, συμμετέχουμε στην αιώνια ζωή.
Ως μέθοδος εξουδετέρωσεως του κακού είναι, να ασκηθούμε στο να διακρίνουμε την καλωσύνη στους ανθρώπους στη ζωή.-

Σώσε το γάμο σου με ένα χάπι...

Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα, μα πόσο απλά στη ζωή ενός ζευγαριού. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε μια κατάσταση, ενώ η ίδια μας φωνάζει ΔΥΝΑΤΑ: τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια ;

Τό θέμα έχει να κάνει καθαρά με το ταίρι μας, με τις γυναίκες δηλαδή. Δεν θέλω να θίξω και δεν υπάρχει κάτι που να προσβάλει το γυναικείο φύλο στα όσα παρακάτω θα αναφέρω.....απλά είναι βιωματικά γεγονότα που συνάντησα στη ζωή μου, και όχι απαραίτητα προσωπικά.Γεγονότα και καταστάσεις που έζησα και βιώσατε και εσείς ίσως. Αυτό το λέω πλέον με σιγουριά γιατί επιβαιβεώθηκε από το 80% των φίλων στο facebook, το οποίο ήταν γυναίκες σε παλαιότερη ανάρτηση με περίπου το ίδιο θέμα.

Το υπόλοιπο 20% ήταν άνδρες που είχαν παρόμοια θέματα αλλά δεν αντιλαμβανόταν τη διαταραχή στη συμπεριφορά των συζύγων τους.Μετά από συζήτηση που είχα προσωπικά με επιστήμονες στο χώρο αυτό, κατέληξε να επιβεβαιωθούν τα όσα τρωτά σημεία είχα εντοπίσει σε πολύ φιλικά και δικά μου πρόσωπα.

Όλο το θέμα είναι τις περισσότερες φορές καθαρά σε ορμονικές διαταραχές που εμφανίζονται σε γυναίκες, και σε ένα πολύ μικρό ποσοστό τα τελευταία χρόνια και σε άνδρες.Δεν θα πω δικά μου λόγια αλλά κουβέντες ενός γνωστού επιστήμονα που ασκεί το επάγγελμα του ψιχιάτρου.

Για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτω το όνομά του.Μου είπε λοιπόν μια μέρα (θα το πω απλά): Υπάρχει μια ουσία στον εγκέφαλό μας, που καθορίζει τη συμπεριφορά μας, π.χ. επιθετικότητα, νευρικότητα, θυμό, φαντασιώσεις, φθόνο-μίσος κ.λ.π.

Αυτή λοιπόν η ορμόνη- ουσία, όπως θέλετε πέστε το δεν έχει καμμία σημασία, αναλόγως της ποσότητας που εκρίνεται στον οργανισμό μας, δημιουργεί τα προηγούμενα συμπτώματα. Εμείς οι απ' έξω, οι άνδρες δηλαδή, "αγρόν αγοράζουμε". Μέχρι να βρεθεί κάποιος να μας σφυρίξει καμμιά κουβέντα.Οι ηλικίες που παρουσιάζονται αυτά τα προβλήματα των ορμονικών διαταραχών στις γυναίκες είναι μεταξύ των 40 με 50 ετών.

Και συνεχίζει φίλος μου: Εμείς οι άνδρες βιώνοντας τέτοιες καταστάσεις λέμε.....αααα τώρα μας έδειξες το πραγματικό σου χαρακτήρα, τέλος, άμε στη μάνα σου.ΔΕΝ είναι όμως αλλαγή χαρακτήρος αλλά συμπεριφοράς.

Ας φανταστούμε λέω τώρα εγώ, πόσα ζευγάρια έφτασαν στο χωρισμό μόνο μέσα από αυτές τις ψυχοφθόρες καταστάσεις.Πως δηλαδή, με μια πολύ ίσως και ήπια φαρμακευτική αγωγή, μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή με τον-την σύντροφό μας.

Πόσο απλά πολλές φορές είναι τα πράγματα και μας μας φαίνονται βουνό.

Πείτε μου, μετά από 30 χρόνια γάμου πως είναι δυνατόν να αλλάξει χαρακτήρα ένας άνθρωπος; Μπορεί όμως να αλλάξει συμπεριφορά, αλλά δεν φταίει σίγουρα αυτή, αλλά ούτε και ο άνδρας της.Αυτή η ρημάδα η ουσία οδήγησε δυστηχώς πάρα πολλά ζευγάρια στο χωρισμό.

Απλά όταν το αντιλήφθηκε κάποιους από τους δύο, ήταν πλέον αργά.Το πιο δύσκολο που είπε ο γιατρός, είναι η αποδοχή του προβλήματος από τον πάσχοντα. Στο άκουσμα και μόνο της λέξης ψυχίατρος, τον πιάνει πανικός.Και λέω τώρα εγώ: όταν χωρίστηκε η νευρολογία από την ψυχιατρική, έπρεπε να μετονομαστεί η λέξη ψυχίατρος.Καταλήγουμε λοιπόν να πούμε μεταφορικά, ότι με ένα χάπι σώζεις το γάμο σου.Δεν είναι τόσο απλά όμως τα πράγματα. Ανάλογα το είδος και σοβαρότητα του ψυχωσικού επεισοδίου ο γιατρός αποφασίζει για πόσο διάστημα θα χρειαστεί η αποθεραπεία. Όσο και να ακούγεται σκληρό, πρόκειτε για αποθεραπεία.

Σώσε το γάμο σου με ένα χάπι.......

Ένα λουλούδι άνθισε !

Ο 20άρης  Μανώλης Παπαδόπουλος… γέννημα θρέμμα του Πύργου Μονοφατσίου, όπου και διαμένει με την οικογένειά του…


"Αποδέξου την ήττα είναι ο δρόμος πρός την νίκη" μ.π.



Νικητής και πάλι στην κατηγορία του, τα 64 κιλά, με αποτέλεσμα να ανέβει στην Α΄ Κατηγορία, που ονομάζεται και «Elite»…

Του Δημήτρη Χ. Παπαδόπουλου , αδερφού τού Μανώλη:

"Θα μπορούσα να μιλήσω για τον αδερφό μου σε δυο επίπεδα: το ένα είναι το αθλητικό και το άλλο – που μάλλον είναι και το πιο σημαντικό – είναι γι’ αυτόν σαν άνθρωπο.

Θα επιλέξω να μιλήσω, κατά το μέτρο του δυνατού, για το δεύτερο.

Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την πυγμαχία πριν τρία χρόνια. Ήδη από τον πρώτο καιρό είχε φανεί ότι υπήρχε μια έφεση για αυτό το άθλημα. Μάθαινε γρήγορα και γινόταν σε σύντομο χρονικό διάστημα όλο και καλύτερος.

Οι δυσκολίες υπήρχαν, κυρίως λόγω της έλλειψης υποδομών στην περιοχή. Η θέλησή του τού υπαγόρευε να μην εγκαταλείψει την προσπάθεια που είχε ξεκινήσει και συνεπώς οι λύσεις βρέθηκαν.

Δεν υπήρχε καλύτερο μέρος για προπόνηση από τις περιοχές του τόπου μας.

Ήταν το παιδί που είχαμε δει πολλές φορές να τρέχει προς την Εθιά, τον Πρινιά, το Χάρακα.

Από χωριό σε χωριό, βουνό και πεδιάδα η προπόνησή του ερχόταν να δέσει με την καθημερινότητα των πολιτών. Δεν ήταν μια προπόνηση μέσα σε ένα κλειστό γυμναστήριο. 

 Ίσως έτσι να εξηγείται και η χαρά των ανθρώπων όταν μάθαιναν για τις επιτυχίες του. 

Άλλοι σχολίαζαν τις επιδόσεις, άλλοι την «τρέλα» του, όλοι όμως είχαν κι από έναν καλό λόγο και συμμερίζονταν την όρεξη και τη χαρά του. Όλοι όσοι ήμασταν κοντά του είχαμε παρατηρήσει αλλαγές και στην προσωπικότητά του.

Η πυγμαχία ήταν γι’ αυτόν μια αλήθεια ζωής.

Πάλευε γι’ αυτή, ήθελε να την κατακτήσει, είχε την έγνοια να είναι καλός, έβρισκε νόημα και χαρά σε αυτό που έκανε. Αυτή η αλήθεια ήρθε να του ανοίξει έναν νέο κόσμο, έναν κόσμο που πριν δεν είχε φανταστεί. Από τη διατροφή του έως και τη συμπεριφορά του απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις που θα τύχαιναν στη ζωή του.

Δεν ήταν για εκείνον μια απλή δραστηριότητα, δεν ήταν κάτι αφηρημένο που απλώς είχε στο μυαλό του.

Του θύμιζε συνεχώς την άμεση σχέση του με τα πράγματα και τη ζωή. Αυτό μπορώ να το πω βλέποντας ότι είχε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Όλα αυτά δεν τα έκανε τυπικά. Είχαν νόημα και του έδιναν νόημα. Με αυτό τον τρόπο η ζωή του πήρε μορφή, έγινε βίος.

Η πραγμάτωση της αλήθειας του ήταν ένα πολύ δύσκολο πράγμα. Τολμώ να πω ότι ήταν και βίαιο.

Πολλές ώρες προπόνησης, εξαντλητικές ασκήσεις, πολλή κούραση. Δεν ήταν κατά τούτο μια θεωρητική αλήθεια, μια αλήθεια με την οποία ποτέ δεν ήρθε σε επαφή.Τουναντίον: κουράστηκε,μάτωσε,ίδρωσε, σχετίστηκε ως ύπαρξη μαζί της.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις του εύχομαι – και με τον τρόπο αυτόν – να συνεχίσει να κάνει αυτό που έχει επιλέξει.Εγώ θα είμαι στο πλάι του όχι απλώς και μόνο από μια υποχρέωση ή τυπικά, μα από αγάπη."

Πηγή:www.e-mesara.gr

Υ. Γ. 

Όλοι είμαστε μαζί σου

Μανώλη σε καμαρώνει η Κρήτη, ο Πύργος Μονοφατσίου, η Ελλάδα και η υπέροχη οικογένειά σου.

Η ψυχολογία της επιτυχίας στον εργασιακό χώρο.

Οι σχέσεις που έχουμε με τους συναδέλφους μας στο χώρο εργασίας, επηρεάζουν τη ψυχολογική μας κατάσταση, την παραγωγικότητα και την ποιότητα της ζωής μας γενικά.

Αναμφίβολα η ποιότητα των σχέσεων που επικρατεί μεταξύ των μελών μιας ομάδας που εργάζονται για ένα κοινό σκοπό σε ένα χώρο εργασίας, αποτελεί ένα καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχία της ομάδας αυτής.

Οι αρμονικές σχέσεις και η ορθή επικοινωνία μεταξύ των μελών μιας επαγγελματικής ομάδας για αποτελεσματική συνεργασία στην επίτευξη των στόχων, έχουν πολύ μεγάλη αξία και είναι ένα αναντικατάστατο όπλο στον αγώνα για την επιτυχία.

Εμείς οι ψυχολόγοι μπορούμε να σας επιβεβαιώσουμε ότι προβλήματα προκύπτουν συνεχώς. Μπορεί να είναι δύσκολα και ίσως να είναι αιτίες δημιουργίας αντιπαραθέσεων.

Αναπόφευκτα σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον, θα πρέπει να αναμένεται να υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης για την επίλυση προβλημάτων.

Οι διαφωνίες, οι ανταγωνιστικές συμπεριφορές και η κακή επικοινωνία, μπορούν να οδηγήσουν σε άσχημες σχέσεις μεταξύ των μελών μιας ομάδας που εργάζονται για ένα κοινό στόχο.

Παράλληλα διαφορές νοοτροπίας, θέσης, επιπέδου μόρφωσης στις διάφορες ιεραρχικές βαθμίδες, μπορούν να συμβάλουν στην δημιουργία καταστάσεων που οδηγούν σε κακές σχέσεις με αρνητικές επιπτώσεις όσον αφορά την αποτελεσματικότητα.

Υπάρχουν ορισμένες στρατηγικές προσέγγισης που μπορούν να υιοθετηθούν από τα μέλη μιας ομάδας που εργάζονται μαζί με στόχο να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι μιας δυσλειτουργίας λόγω διαπροσωπικών προβλημάτων:

1. Σεβασμός, εκτίμηση και επαγγελματισμός

Ο σχέσεις με τους άλλους που εργάζονται μαζί σας θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να χαρακτηρίζονται από το σεβασμό και εκτίμηση προς τον άλλο και από επαγγελματισμό.

2. Μάθετε να ακούτε

Μάθετε ν’ ακούτε προσεκτικά τους άλλους όταν σας μιλούν. Επιτρέποντας στο άλλο άτομο να σας παρουσιάσει το πρόβλημά του χωρίς διακοπή, δείχνετε ότι πρόκειται να το αντιμετωπίσετε με σκέψη και με σεβασμό. Ταυτόχρονα μαθαίνετε τι θέλει και τι χρειάζεται το άλλο άτομο.

Το να ακούτε με συγκέντρωση και προσοχή μπορεί να σας επιτρέψει να ανακαλύψετε πράγματα που ήταν κρυμμένα και που δεν γνωρίζατε.

Ακούγοντας προσεκτικά και καταλαβαίνοντας τις ανάγκες που υπάρχουν, αυξάνετε τις πιθανότητες για να βρεθεί μια λύση.

3. Προσπαθήστε να καταλάβετε τον άλλο

Προσπαθήστε να κατανοήσετε την άποψη των άλλων ατόμων. Για να επέλθει μια αμοιβαία κατανόηση και να φύγουν οι παρεξηγήσεις, είναι καλό να επαναλάβετε με δικά σας λόγια αυτό που σας λεει ο συνομιλητής σας, ρωτώντας τον εάν είναι αυτό πραγματικά που εννοεί.

Μαζέψετε πληροφορίες και ρωτήστε εάν χρειάζεστε κάποιες διευκρινήσεις. Οι πληροφορίες που θα μάθετε θα σας βοηθήσουν να υιοθετήσετε ένα υπεύθυνο τρόπο δράσης.

4. Αναγνωρίστε τις ανησυχίες και φόβους του άλλου

Με το να αναγνωρίσετε τις σκέψεις και τα αισθήματα του άλλου δεν σημαίνει ότι αποδέχεστε και τα επιχειρήματα του. Μπορείτε για παράδειγμα να πείτε στο άλλο άτομο ότι αντιλαμβάνεστε ότι είναι απογοητευμένο, ή ότι φαίνεται να είναι αναστατωμένο. Μπορείτε ακόμη να πείτε ότι καταλαβαίνετε τη θέση του αλλά είναι ένας άλλος τρόπος για να δει κάποιος τα πράγματα.

Η αναγνώριση των σκέψεων του άλλου βοηθά στην δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και συντείνει στην λύση των προβλημάτων.

5. Να είστε πρόθυμοι για συνεργασία

Να προωθείτε την εργασία από κοινού για την επίλυση προβλημάτων. Δείξετε ότι υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και ότι θεωρείτε ότι ο συνάδελφός καλόπιστα εγείρει κάποια θέματα.

6. Ψάξτε για θέματα που συμφωνείτε

Αρχίστε την αντιμετώπιση καταστάσεων από μικρά ζητήματα που είναι ευκολότερο να λυθούν και μετά περάστε σε δυσκολότερα θέματα.

Εάν αντιληφθείτε ότι τα πράγματα αρχίζουν να εκφυλίζονται επιστρέψτε πίσω σε θέματα στα οποία έχετε κοινά σημεία.

7. Δηλώστε τα συναισθήματά σας

Χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «αισθάνομαι», «νομίζω» και να βασίζετε την επιχειρηματολογία σας πάνω σε πραγματικά γεγονότα. Αποφεύγετε την κριτική ή τις κατηγορίες.

Στις καταστάσεις αυτές πρέπει να είστε συνεπείς και να μην κάνετε πράγματα που δεν είναι αναμενόμενα διότι αυτό μπορεί να υποσκάψει την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

8. Μην παίρνετε τα πράγματα προσωπικά

Μην ανταποδίδετε τις απειλές ή τις προσωπικές επιθέσεις. Εάν νιώθετε φόρτιση και θεωρείτε ότι είναι αναγκαίο, μπορείτε να πείτε ότι είσαστε θυμωμένοι εκείνη τη στιγμή και ότι προτιμάτε να συνεχίσετε αργότερα τη συζήτηση όταν θα σας περάσει ο θυμός.

9. Μάθετε να παραδέχεστε ότι κάνατε λάθος

Όταν πράγματι νιώθετε ότι κάνατε λάθος, μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικό και να έχει καταλυτική επίδραση το να παραδεχθείτε το λάθος σας.

10. Μην βιάζεστε να συμφωνήσετε αμέσως

Μην βιάζεστε για να λύσετε ένα πρόβλημα πρόωρα.

Μπορείτε συνομιλώντας με το άλλο άτομο να δηλώσετε ότι θα πρέπει να σκεφτείτε μαζί για το επόμενο βήμα και ότι θα πρέπει μαζί να βρείτε χρόνο για την επόμενη συνάντηση.

11. Σκεφτείτε για λύσεις πριν μια συνάντηση

Πριν μπείτε στη διαδικασία της συζήτησης θα πρέπει να καθορίσετε το τι πραγματικά θέλετε. Επίσης θα πρέπει να ξέρετε για το τι είσαστε έτοιμοι να χάσετε και τι συμβιβασμούς μπορείτε να κάνετε για να πετύχετε αυτό που θέλετε.

Κάποιος τρίτος που είναι ουδέτερος, θα μπορούσε να σας είναι χρήσιμος για να αντιληφθείτε καλύτερα την κατάσταση. Σκεφτείτε επίσης και για τρόπους παρακολούθησης των αποφάσεων και της λύσης που θα δώσετε στο πρόβλημα.

12. Η λύση των αντιπαραθέσεων είναι σταδιακή, βήμα με βήμα

Ο χειρισμός και επίλυση μιας αντιπαράθεσης είναι μια διαδικασία σταδιακή. Οι συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις δεν λύονται με μια μόνο αλληλεπίδραση.

Χρειάζονται επαναπροσεγγίσεις, επανατοποθετήσεις με συζήτηση των θεμάτων σε διάφορα επίπεδα. Μπορεί να υπάρξουν οπισθοδρομήσεις και μετά με σταδιακό τρόπο πρόοδος για την επίτευξη μιας αποδεκτής λύσης από όλα τα μέρη.

Πηγή:  Δρ. Γρηγόρης Βασιλειάδης

Το τελευταίο κινηματογραφικό γύρισμα του Στάθη Ψάλτη.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, μιλά για τον Στάθη Ψάλτη.
Τα πλάνα είναι από τα τελευταία  κινηματογραφικά γυρίσματα  του Στάθη στη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, "Νίκος Καζαντάκης".

Ο ρόλος του Στάθη είναι του Ηγούμενου της Ιεράς Μονής του Όρους Σινά. 
Στο ρόλο του Καζαντζάκη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιώπουλος, που επισκέπτεται τη Μονή.

Η Οξύτητα της θλίψης

Foto: Gali Tibbon

Κάθε θλίψη έχει τη δική της οξύτητα, επιμονή και ορμή. Αλλά εκείνο που μας κάνει να τη νοιώθουμε περισσότερο ή λιγότερο, είναι το πώς τη κρίνουμε. Τον ίδιο πόνο ο ένας τον αισθάνεται δριμύτερο και ο άλλος ποιο υποφερτό. Και αυτό οφείλεται στη διαφορά της κρίσεώς τους.

Η λαλιά είναι έκφραση της θλίψεως. Γι' αυτό ο Ιώβ λέει, ότι αισθάνεται να τον πονούν πιο πολύ τα βέλη του Κυρίου όταν μιλά. Τα αμήχανα σχόλια του γύρω από τα αξιοθρήνητα γεγονότα του βίου του ανασκαλεύουν τις πληγές του σώματός και της ψυχής.

Οι απορίες του, τα παράπονα του, ο αγώνας της συνειδήσεως του να προσαρμοσθεί προς το φαινόμενο της αντινομίας, του δημιουργούν μια επώδυνη ταραχή, που επιτείνει τη θλίψη του.

Σε τί οφείλεται αυτή η αντίθεση, που οξύνει τον πόνο;
Στη φυσική τάση της ψυχής να επιδιώκει την ειρήνη και τη χαρά. Αυτά ήταν που έλειπαν από τον Ιώβ κάποια στιγμή. Οι εικόνες που ακολούθησαν δείχνουν τη λαχτάρα αυτή, δικαιολογούν τη δόνηση και τον τόνο του λόγου του.

Aπό Εκείνον βλέπει ότι δοκιμάζεται, από Εκείνον περιμένει τη σωτηρία. Ορέγεται τη χαρά και την προσδοκά από τον μοναδικό δοτήρα της. Την οσμίζεται όπως το πεινασμένο λιοντάρι τη λεία του.
Η ψυχή του λοιπόν εξακολουθεί να είναι προσανατολισμένη στον Θεό.

Η τρικυμία μαίνεται, πνευματική ναυτία έχει καταλάβει τους λογισμούς του, αλλά η πυξίδα της καρδιάς του δείχνει πάντα τη σωστή κατεύθυνση.



Πηγή: "ΙΩΒ, η ζωή και τα πάθη του" του διδ. θεολογίας +Βασ. Μουστάκη+ Εκδόσεων Αποστολικής Διακονίας

"ο Πανάγιος Τάφος είναι ζωντανός"

"Ο Πανάγιος Τάφος είναι ζωντανός"
Καλή Ανάσταση.
Στο Video έκανα ένα μοντάζ εικόνων από το διαδίκτυο και κάποιων κοινών φίλων από το fb.Υπάρχουν και αποσπάσματα από ένα ντοκιμαντέρ του History Channel για το αποτύπωμα του προσώπου του Χριστού στην αμφιλεγόμενη σινδόνη που φυλάσσεται στο Τορίνο.

Oi φωτογραφίες είναι από την αναστήλωση που έγινε στο Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα το 2016 και παραδόθηκε στις 22 Μαρτίου του 2017.
Μια ομάδα ξένων ειδικών, ανέλυσε με τρισδιάστατες αναλύσεις (3D animation) το αποτύπωμα της σινδόνης , που τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως ήταν το σάβανο που τύλιξε το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση.

Δεν με απασχολεί η γνησιότητα της σινδόνης και ούτε πρόκειται να με απασχολήσει ποτέ ! Είναι ένα μυστήριο που δεν έχει λυθεί εδώ και 2000 χρόνια.
Είπε ένας από τους ερευνητές για τη σινδόνη: "μπορούμε να πούμε τι δεν είναι, όχι τι είναι"
Μου είναι αρκέτες οι αγιογραφίες με το πρόσωπο του Χριστού.
Είναι όμως ενδιαφέρων να έχει κάποιος μια εικόνα από τις μελέτες αυτές, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=pgowBQuyNRQ

Αυτό που με εντυπωσίασε είναι οι δηλώσεις που έκανε η κ. Αντωνία Μοροπούλου υπεύθυνη της ομάδας του Ε.Μ.Π. μετά το πέρας των εργασιών αναστήλωσης του Παναγίου Τάφου......:
"O Πανάγιος Τάφος είναι ζωντανός !"

Κάτω από τη μαρμάρινη πλάκα που καλύπτει τον τάφο του Ιησού βρίσκεται μια δεύτερη η οποία πιθανότατα να χρονολογείται από την εποχή της Κωνσταντίνειας περιόδου.

Oι αρχαιομετρικές μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν έδειξαν ότι η πρώτη γκρι πλάκα που σκεπάζει τον τάφο του Ιησού είναι από την Κωνσταντίνεια περίοδο και η δεύτερη από την ύστερη Σταυροφοριακή. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι η Αγία Ελένη, η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ήταν εκείνη που την τοποθέτησε την πρώτη μαρμάρινη πλάκα, όταν έχτισε το Ιερό Κουβούκλιο.

Υπήρξαν δύο ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές.
Η πρώτη ήταν μετά την απομάκρυνση της πλάκας στον τάφο του Χριστού. Τα μηχανήματα αποσυντονίστηκαν τα ρούχα τους ευωδίασαν ακόμη και όταν εξήλθαν από το Ιερό Κουβούκλιο.
Η δεύτερη ήταν όταν βρήκαν ένα μικρό ασημένιο σταυρό που είχε σκαλισμένο το όνομα του Κάλφα Κομνηνού που έκανε την προηγούμενη αποκατάστασή του πριν από περίπου 200 χρόνια. Αντίγραφο του τοποθετήθηκε στον τρούλο του Ιερού Κουβουκλίου.

Ανοίγοντας τα φατνώματα η διεπιστημονική ομάδα του Μετσόβειου έφερε στο φως όχι μόνο την αναστήλωση που έγινε τον 11ο αιώνα από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κομνηνό αλλά και τις επεμβάσεις των Σταυροφόρων.

Το βράχο που λαξεύθηκε ο τάφος του Ιησού έχουν τη δυνατότητα να δουν οι επισκέπτες του Παναγίου Τάφου μετά την αποκατάστασή του. Το τμήμα του βράχου είναι ορατό από ένα μικρό παράθυρο που «κρύβεται» πίσω από την εικόνα της Παναγίας.

Στις 22 Μαρτίου του 2017 έγινε η τελετή παράδοσης.
Την εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησαν οι μητροπολίτες Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Κηφισίας και Βεροίας. Επίσης στην τελετή ήταν εκπρόσωποι της Αθωνικής Πολιτείας και εκπρόσωποι των Αρμενίων των Καθολικών ο πρωθυπουργός της χώρας μας και άλλοι πολιτικοί.

Καλό σας Πάσχα.

Τι είναι αγιότητα;

Τι είναι η αγιότης; Μονάχα το να μένει κανείς απαθής μέσα στις τρικυμίες του βίου και απέναντι των π πειρασμών; 'Η η ψυχή του ν'απηχή με κλυδωνισμούς και λυγίσματα ότι της εναντιώνεται;

Υπάρχουν πλοία που φθάνουν στο λιμάνι όχι ανέπαφα από τις τρικυμίες που συνάντησαν.
Υπάρχουν ψυχές καραβοτσακισμένες που αράζουν στο Παράδεισο.
Ο άνθρωπος είναι μια αδύνατη ύπαρξη. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σαστίζει, παραπατά, βγαίνει από το χρυσό κανόνα του θείου θελήματος. Αφήνεται να παρασυρθεί από τον πόνο.

Αγιότης λοιπόν, κατά την πλατύτερη έννοια της και την πιο ρεαλιστική, είναι και το να τσακίζονται τα  άρμενα ρης ψυχής, να βγαίνει από τη ρότα το σκάφος της, αλλά η πυξίδα της προαιρέσεως της να μην χάνει τη σωστή γραμμή.
Τότε ο άνθρωπος υποφέρει για την αδυναμία του, αλλά, ποθώντας πάντα το Θεό με την πρώτη ευκαιρία βάζει πάλι πλώρη γι' Αυτόν.

Από το βιβλίου του κ. Βασ. Μουστάκη (+) διδ. Θεολογίας, με τίτλο:'ΙΩΒ η ζωή και τα πάθη του" 1992. 

Ο φανατισμός οδηγεί στο διχασμό

Θυμάμαι τον εαυτό μου στην εφηβεία. Ήμουν απόλυτος, από εγωισμό; Full, ( όχι τώρα ότι δεν έχω) Δεν έκανα πίσω σε τίποτα. Νόμιζα πως τα ήξερα όλα, και δεν ήξερα τίποτα. Κούφια πράγματα, κενά στη ψυχή μου.
Περνώντας τα χρόνια μιλούσα εκεί που γνώριζα, αυτό που βίωσα στη ζωή, και ακόμα βιώνω κάθε μέρα. Κάθε μέρα μαθαίνουμε και θα μαθαίνουμε και θα μαθαίνουμε. Κανείς άνθρωπος δε γνωρίζει τα πάντα, κανείς μας δεν είναι αλάνθαστος.
Οπότε, κάθε μας μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη. Θα μαθαίνουμε και θα λανθάνουμε. Πάνω, κάτω. Πέφτουμε, σηκωνόμαστε.
Όπως ένα ποτάμι. Πήγαινε σε ένα συγκεκριμένο σημείο και στάσου για λίγο και κοίτα το ποτάμι. Πήγαινε την άλλη μέρα στο ίδιο μέρος και δες. Ποτέ δεν θα δεις το ίδιο ποτάμι, γιατί τρέχει, κυλά σαν την ζωή μας.

Δεν μου καθόταν όμως ο φανατισμός, δεν ήμουν των άκρων. Δεν μου άρεσαν οι συγκεντρώσεις για κάποιο πρόσωπο. Μετά από πολλά χρόνια όμως κατάλαβα γιατί. Γιατί δεν μου άρεσε ο διχασμός!

Τώρα τον συναντάμε δυστυχώς παντού. Στην πολιτική, στον αθλητισμό, στην εκκλησία, σε μια δουλειά, ακόμα και μέσα σε μια μακροχρόνια φιλία.
Έχω την αίσθηση ότι τα άκρα, ο φανατισμός, ο διχασμός είναι αποτέλεσμα του υπέρμετρου εγωϊσμού μας. Αν καταφέρουμε και τον πάμε στην άκρη όλα τριγύρω μας θα αλλάξουν και δεν θα μένουν τα ίδια, όπως έλεγε ο αγαπημένος μου Νίκος Παπάζογλου.

Στα δύσκολα διακρίνεται η αληθινή φιλία.

Η πραγματική φιλία χτίζεται, και χτίζεται στα δύσκολα. Αν παρατηρήσουμε με το πέρασμα των χρόνων λίγοι φίλοι μας απομένουν, λίγοι αλλά εκλεκτοί. Είναι αυτοί που έχουν κοινό τρόπο σκέψης, κοινά ενδιαφέροντα με εμάς, στη ζωή. Μπορεί να είναι στο σχολείο, σε έναν σύλλογο, σε μια αθλητική ομάδα, στην εργασία μας κλπ.
Η φιλία αναπτύσσεται μέσα από το σεβασμό προς τον άλλον, την αυτογνωσία μας, την εσωτερική ψυχική μας κατάσταση, και όλα όσα διαβάζουμε στη παρακάτω εικόνα !Εδώ είναι τα δύσκολα, και στα δύσκολα διακρίνεται η αληθινή φιλία.

Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.

Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.

Σήμερα πολλοί Χριστιανοί δεν μπήκαν στο νόημα της πνευματικής ζωής, στο κυρίως νόημα της πνευματικής ζωής δεν έχουν μπεί. Τσαλαβουτάνε ακόμα.

Χρόνια πηγαινοέρχονται στις εκκλησίες, στα μοναστήρια, στα προσκυνήματα, εσπερινό για εσπερινό δεν έχουν αφήσει, αλλά θα πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας πως κληθήκαμε ως Χριστιανοί στη Βασιλεία και τη Δόξα του Θεού και θα έπρεπε να σκεπτόμαστε και να συμπεριφερόμαστε ανάλογα.

Είναι λυπηρό να συναντάς ακόμα και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μια τυπολατρεία, μια κακομοιριά, μια ταλαιπωρία, που ενδεχομένως να αρνούνται οι ίδιοι να βιώσουν το μεγαλείο της θείας λατρείας και μένουν μόνο με το μαρτύριο της ορθοστασίας.

Πόσοι, εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμό τους, αδυνατούν να καταλάβουν τη ΛΕΒΕΝΤΙΑ της ΠΙΣΤΕΩΣ και περιφρονούν την ΠΡΟΚΛΗΣΗ της ΑΓΑΠΗΣ, μένοντας μόνο με το αντίδωρο στο χέρι.

Κάπως έτσι θα περάσει η επόμενη και η μεθεπόμενη Κυριακή, μένοντας απόμακρα από την αγιαστική χάρη των μυστηρίων, προσέχοντας τάχα μου – τάχα μου, μη μας πέσει το ψιχουλάκι από το αντίδωρο κάτω, αλλά προηγουμένως που μας φώναξε ο Χριστός να κοινωνήσουμε προετοιμασμένοι το Πανάχραντο του Σώμα και Αίμα «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον», εμείς Τον προσπεράσαμε.

Και τη Δευτέρα το πρωΐ μια από τα ίδια, κάποιοι από εμάς θα φορέσουμε το ένδυμα του Χριστιανισμού με τις πολλές διάφορες μάσκες και θα περιμένουμε πότε θα έρθει η επόμενη Κυριακή για να μη χάσουμε το ραντεβού με το αντίδωρο. Τι κρίμα!

Το «αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε», που αναφέρει ο Απ. Παύλος σημαίνει πως η ιδιότητα του Χριστιανού δε φοριέται μόνο κατά τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές, αλλά στην κάθε στιγμή της ζωής του και ιδίως στην καθημερινότητα του με πίστη και με έργα.

Αν ο σύγχρονος άνθρωπος με απλό και ειλικρινή τρόπο μπορέσει να πιστέψει με σταθερότητα στη Θεανθρώπινη παρουσία του Χριστού και τον συναντήσει μέσα στο λατρευτικό χώρο της Εκκλησίας, θα ζήσει την αποκάλυψη της ζωής του. Διότι χωρίς υλικά έξοδα, χωρίς ψυχικό άγχος, χωρίς γνωστικές απαιτήσεις, θα αγγίξει τη ζωντανή αλήθεια της ζωής, που θα του αναπαύσει όλο τον ψυχικό του κόσμο. Θα του δώσει τη βεβαιότητα εκείνη που του έχει στερήσει ο κόσμος των συνεχών αλλοιώσεων και απογοητεύσεων.

Έχω την εντύπωση πως στη σημερινή εποχή επικρατεί μια φοβερή σύγχυση. Σύχγυση ιδεών, αρχών, ηθών, που χαρακτηρίζουν ανθρώπους μπερδεμένους, αναποφάσιστους, εμπαθείς. Όχι τόσο η πολυφωνία της γνώσης, όσο η παραφωνία της ημιμάθειας, που μαζί με τη θεοποίηση του ανθρώπου και την ειδολοποιήση του εαυτού του, τον οδηγούν σε πιστεύματα τέτοια που ακυρώνουν την αλήθεια ή και τον εμποδίζουν να την αποδεχθεί.

Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά μέσα μας, χωρίς διάθεση ωραιοποιήσεων, θα τρομάξουμε από όλη την κατάσταση μας.
Η καρδιά μας είναι διχασμένη, ο τρόπος ζωής μας δεν είναι ευάρεστος στο Θεό, οι σχέσεις με τους συνανθρώπους μας όχι καλές.
Και όλο αυτό μας θυμίζει κάτι από τον Παύλειο Λόγο «ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος» (Ρωμ. 7,24).

Αθανάσιος Κατιγκάς