Η ΖΩΗ σε κοινωνία και μεταμόρφωση

...ο έρωτας, αναφορικά με την όλη σχέση ενός  ζευγαριού, με την παρατεταμένη εμμονή στην ενασχόληση των επιμέρους του έρωτα, οδηγεί σταδιακά και σταθερά στην κατάπτωση της "πορνείας".

Λέγοντας τα επιμέρους του έρωτα, νοούμαι την ηδονή, την επιθυμία, αυτό που λέμε ανάγκη του σώματος.
Πρέπει επίσης να κατανοήσουμε πως άλλο πράγμα είναι οι άκαιροι και άμετροι συναισθηματικοί παρορμητισμοί και άλλο πράγμα η κοινωνία των προσώπων.
Και πάλι, άλλο πράγμα είναι η ανακούφιση των διεξόδων και άλλο πράγμα η πραγματικότητα της αγάπης.
Στον έρωτα δεν έχουμε μόνο σμίξιμο των σωμάτων αλλά, πρωτίστως, έχουμε σμίξιμο των καρδιών και των ψυχών, σμίξιμο δηλαδή του όλου ανθρώπου.
Στην πραγματικότητα η έννοια της πορνείας δεν εντοπίζεται ούτε στην πράξη, ούτε στα πρόσωπα, αλλά στην κατάλυση της ισορροπίας και τη διάσπαση της ενότητας του όλου με αποτέλεσμα όχι μόνο με την ενασχόληση με το επιμέρους, αλλά την προσκόλληση σ'αυτό, με συνέπεια την εξάρτηση από αυτό και τέλος την απολυτοποίηση αυτού.
Όταν λοιπόν στη θέση του όλου τοποθετούμε το επιμέρους, τότε μπορούμε να μιλάμε για πορνεία, για μοιχεία και για αμαρτία, κάθε διέξοδο.
Το σωστό, το καλό και το ωφέλιμο βρίσκεται στη σωστή, στην κατάλληλη και αρμονική τοποθέτηση του έρωτα μέσα στη σχέση και την ζωή.

Από το βιβλίο: "Η ΖΩΗ σε κοινωνία και μεταμόρφωση"