Αυτά τα "πρέπει",τα "μη" και τα "θέλω", αυτά τα "όχι" και το "ζόρισμα" στα παιδιά μας.
Αυτός ο εξαναγκασμός για τη νηστεία, για τον εκκλησιασμό, για το πώς θα ντυθούν στην εκκλησία, σήκω θ'αργήσουμε ! Ααααχ...!
Άστο βρε το παιδί να μπει με το τζίν στην Ανάσταση, το βράδυ.
Άστο να βγεί έξω μετά την Ανάσταση..!Εσύ δεν έβγαινες; δεν γυρνούσες το πρωί; χαράματα την ώρα που ο πατέρας σου έβαζε το αρνί στη σούβλα ανήμερα Πάσχα...
Ο πατέρας: βρε το παιδί μου, σηκώθηκε να με βοηθήσει ν'ανάψουμε τα κάρβουνα...!
Ο γιος: όχι μπαμπά τώρα γύρισα απ'έξω...!
Αυτός ο γιος λοιπόν, έγινε μοναχός...!
Όχι ισοπέδωμα όλα, αλλά όχι και με το ζόρι...μην πιέζεις..
Εσύ λοιπόν τώρα βοήθα “αλλοιώς”... αφού τα πέρασες, ήσουν και συ στην εφηβεία...
